009

16

Chór.

Sularaitko! — piękne dziecie

Pomnij w blasku do nas przyjść.

SULAMITIA.

I cóż na mnie, cóż ujrzycie?

Chór.

Na twój skroni ślubny liść.

PRZYSIĘGA.

Któż to się wznosi

Z puszczy jak dym. Tak lekko sparta

Na miłym swym. Ona.

Tu pod tćm drzewem jabłoni,

Co nas gęstym cieniem słoni, Gdzie się matka długo wiła Nim cię w bólach porodziła,

Tu mnie przyłóż na twe ramie Jako pieczęć;—śmierć nie złamie Mój miłości;—ona mocna,

Jasna jak pochodnia nocna, Wszystkie wody i strumienia Niezagaszę jćj płomienia.

Cbpć bogacz dla mój miłości Klejnoty wielkićj wartości I wszystkie skarby roztoczy,

Ja mu wzgardę rzucę w oczy.