11466 P1010814 (2)

260 5- hui łoowwmoow

Weneto" mi pm«uiCia)rli iihlfi curry ■ dflm wron

a-c.,i+ r.p.

?ł- 0,410-6.0—3.66 T. /'-MJ T. 4.~0.-OlM'3^«4MI4-M5-!,446-fll,IO)<i|2J« T,

O,—«L305 - JM40JM -M5--O,7»+3,IO0-2J» T.

C.»,~ -0.526-3.66- 1.396-6.45 =-1,923+ 11.796-9,871 T ,

0„—M74 -J/K40.IM-1.45--0,<J74)^t«-0,74» T,

<?,»,■= O.500 3.66 + 1.402-8.45-1,8 30+ 11,847 - 13,677 T ,

{?,.--0.200 3.66 - 0.160-8.45 = -0,7324-1,32* >0.769 T .

Gs=<U95 - 5,65—0251 - 6,45 = 0.714— 2.121 — —1,407 T .

-0/«5-3,66-1.506-6.45= -2^14-12.743— -14.957 T ,

Ci*-0226-3,66-0,160-6^5 = 0^27- 1.352— - 0,523 T,

0w,- -0,474 - 5,66- 1,410-3,45= —1.735- 11.914= —13,649 T . i?sj =0,200'3,66— O.JSO- 3.45=0,732—1,521 = —0,789 T,

0„« -13.677 T.

Obl/czecie reakcji wg ta bL 70

Jt„ _—, = QJ9Sff7+ K*P, =0,395-0,610• 6.04- 1,315- 8,45= 1.444-11,11 = 12^5 T. *m~-*.i32o/+ Łu*^m‘ 1,152-0,610-6,0+1,732-8,45=4,14 4- 14,64—18,78 r. Jtc~M-0J74g/+ Zcf=-0.974 0,610 6,0+1.691 -8,45=3,56+ 14,29=17,85 T,

Hi poprzeczne hunnwim i mo/na przekazać praktycznie w całości tylko na jedną I parfkn *rfy parafo «c —Vhr* rkręcarń*

U,-0^650+0,176-0.726 T.

ktaksymatmjr momrm od sil pooomych eptQNqe w przekroju 4

k. 77= 0,208 ■ 0.726 • 6,0=0,91 Tn».

Hj pndimtnr rówrroiegie óo lora praełzzcgą mc na slupy.

ftfirTrwr befti na oośnotf-, ogreoe i zaryaowaaic przeprowadza »ię jak w przykładzie 26.

ŻELBETOWE

4, metody obliczeń i konstrukcja

fUmą nazywamy zespól prętów sprężystych. potoczonych sztywno w węzłach w uki sposób, że kąty zawarte między prętami posiadają wartość: stałą, bez względo u stan cdksztalceń ustroju.

Odkształcenie poszczególnych prętów ramy zalety od ich sztywności oraz od spoaoto ^konstruowania ich połączeń. Zastosowanie ustrojów ramowych w toutrukgach inży-izerskich jest bardzo rozległe. Zależnie od układa prętów rozróżniamy ramy jedno- i wie-lonawowc, jedno- i wielokondygnacjowe, ramy o rozporach prostych i załamanych lob jakowych, o słupach prostych lub zbieżnych ku dołowi oraz ramy zamknięte przy kon-grukcjach zbiorników, silosów i bunkrów.

Zależnie od sposobu oparcia słupów na fundamentach rozróżniamy ramy przegubowe lub sztywno zamocowane. Projektowanie sposobu oparcia słupów na fundamentach powinno być uzależnione od rodzaju gruntów budowlanych. Pamiętać należy, że osiadanie gruntu jest bardziej niebezpieczne dla ram sztywno zamocowanych, niż połączonych z fundamentem przegubowo. W świetle powyższych uwag jot wskazane na gfuniach, w których noże występować nierównomierne osiadanie, projektowanie ram przegubowych. Nie-| kiedy zamiast przegubów rzeczywistych wygodniej jest założyć przegub plastyczny, to jot przekrój betonu zazbroić tylko tak, aby zdolny był przenieść działające nań siły.

Ramy przegubowe są również mniej wrażliwe na skora betonu i wpływ temperatury, natomiast w ramach przegubowych występują większe momenty zginające w rozporach | niż w ramach bezprzcgubowych.

Obciążenie pionowe ustrojów ramowych składa się % ciężaru własnego konstrukcji i obciążenia użytkowego. Obciążenie może być przenoszone bezpośrednio przez ramę - lub przekazywane za pośrednictwem żeber. Opróa obciążeń pionowych występują często obciążenia poziome od parcia wiatru, ziemi lub hamowania suwnicy itp.

Wpływ skurczu betonu, zmiany temperanuy i osiadanie podpór można w zwykłych przypadkach pominąć. Nie odnosi się to jednak do ram o dużych rozpiętośdach lub opar-tych na podatnych podłożach względnie gdy obrysy zewnętrzne i wewnętizne ramy znajdują się pod wpływem znacznych zmian temperatury. Obliczenia statyczne ram żelbetowych przeprowadza się z zasady metodą sił lob metodą deformacji. Należy podkreślić, że pomimo dokładności jakiejkolwiek metody stosowanej do obliczania ram żelbetowych nie otrzymujemy ścisłych wyników, ponieważ opieramy się na wielu założeniach upraszczających. Dlatego w praktyce należy o tym pamiętać, a unikniemy nieraz stosowania skomplikowanych rachunków. Doświadczeni konstruktorzy stosują często przybliżone metody obliczeń, które ułatwiają prace rachunkowe, a otrzymane wyniki są dostatecznie ścisłe dla celów praktycznych.