11521 P1520542

prżedriich lub tylnych - ut\VórźonV Pf%.    p^yóńY' ^

ici^oWjTti naprżea^ kończyn przednich lub tylnych. Wśsw< i .'Ayi\V^WV^ - położony Nv możgó^dń i lderąjĄćy lytfl&ctfi ńddecnÓ^ifń V>v.v AniV*»-M' mięśni oddechowych i 'Mele innych OśCódkÓy

Odchodzące w tym samym kierunku od Ośrodka nerWo^nc-o nrurMiy Sun dendryty skupione są w pęczku i tworzą ner\y. W nerwie \y\^rstępyije W kilkunastu do kilkuset tysięcy neurytóW, nazywanych często Włóknami ffćr wowymi. Większość z nich jest odizolowana od sąsiednich neurytóW ćtemką osłonką mielinową oraz drugą osłonką - neurolemą. Osłonka mielinoWa jńst przerywana co ok. 2 mm. Neurolemą pokrywa Włókno na całej jego długości Ciało neuronu, dendryty oraz końcowe rozgałęzienia wypustek nie mają osłonki mielinowej. Także niektóre neuryty nie mają osłonki mielinoWej. Są one pokryte tylko neurolemą i noszą nazwę włókien bezrdzennych. Osłonki tworzą izolację elektryczną i umożliwiają przewodzenie pobudzania wzdłuż włókna, niezależnie od leżących obok innych włókien nerwowych. Dendryty, przewodzące informacje do komórek czuciowych, tworzą nerwy czuciowe, neuryty zaś, przewodzące informacje do efektorów, tworzą nerwy ruchowe lub wydzielnicze. Często oba typy nerwów przebiegają we wspólnych pochewkach jako nerwy mieszane - czuciowo-ruchowe. Cały nerw okrywają komórki tkanki łącznej, tworząc warstwę izolacyjną w postaci okrywającej pochewki, w której przebiegają drobne naczynia krwionośne i chłonne.

1.1.3. Wzbudzenie impulsu nerwowego -kodowanie informacji

Docierające do organizmu pobudzenia, płynące ze środowiska zewnętrznego, są odbierane jako bodźce mechaniczne, akustyczne, termiczne, świetlne i inne. Docierają one do receptorów skóry bądź do wyspecjalizowanych narządów zmysłów (wzrok, słuch, węch, smak). Skuteczny bodziec zakłóca istniejącą równowagę i powoduje natychmiastową depolaryzację, czyli gwałtowne „wpadanie” dodatnich jonów sodu przez otwarte kanały jonowe z powierzchni błony do wnętrza neuronu. Ustalona w stanie spoczynku różnica potencjałów (prąd spoczynkowy) natychmiast zanika, a w punkcie pobudzenia kształtuje się inne rozmieszczenie ładunków elektrycznych - tworzy się impuls nerwowy. To gwałtowne przemieszczenie się jonów przestaje być procesem lokalnym, odbywającym się jedynie w punkcie, w którym zadziałał bodziec. Wzbudzony impuls, a więc miejscowa depolaryzacja, podobnie jak ogień w zapalonym loncie dawnej armaty, przemieszcza się z dużą szybkością wzdłuż wypustki nerwowej. Każdy uaktywniony milimetr nerwu staje się miejscem „zapłonu”, czyli źródłem wzbudzenia dla przylegającego, najbliższego odcinka dendrytu lub neurytu. Z błyskawiczną szybkością, od kilkudziesięciu do stu metrów na sekundę, impuls przemieszcza się coraz dalej, aż do

18