12596 P1510696

tłustomięsnego - typ tłustomięsny

• rasy szlachetne

-    typ słoninowy

-    typ przejściowy

• odmiany prymitywne

-    typ słoninowy

-    typ przejściowy do

do tłustomięsnego - typ tłustomięsny

Do typu słoninowego zaliczył prymitywne świnie europejskie zwisłouche i kłapouche, a spośród szlachetnych m.in. angielską rasę tamworth. Do tłustomięsnego - prymitywne świnie występujące w południowo-wschodniej Azji (chińskie, syjamskie), szlachetne rasy starorzymskie, a ze współczesnych m.in. średnią białą angielską i berkshire. Kasę wielką białą angielską potraktował jako przejściową do typu tłustomięsnego.

W tej systematyce wyraźnie widać uszeregowanie świń wg wczesności dojrzewania. Zarówno wśród odmian prymitywnych, jak i ras szlachetnych, a więc niezależnie od szybkości wzrostu, zwierzęta późno dojrzewające znalazły się w typie słoninowym. Do typu tłustomięsnego zaliczono prymitywne i szlachetne świnie wcześnie dojrzewające. Ciekawe było umieszczenie rasy wielkiej białej angielskiej w typie przejściowym - od słoninowego do tłustomięsnego. Warto jednak wiedzieć, że w okresie poprzedzającym przygotowa nie opisu przez Prawocheńskiego, w latach dwudziestych naszego stulecia, obserwowano w Anglii tendencję do zmniejszania „kalibru” świń tej rasy oraz do przyspieszania dojrzewania przy utrzymaniu wysokich przyrostów dziennych.

W 1932 r. prof. Tadeusz Konopiński wprowadził określenie świni typu smalcowego i boczkowego. Wyróżnił on łącznie 5 typów użytkowych: smalcowy, słoninowy, tłustomięsny, mięsny i boczkowy.

Obecnie stosowaną systematykę typów użytkowych trzody chlewnej opracował J. Kielanowski (1951 r.), a rozwinął ją i uzupełnił W. Krautforst (1959r.). Zgodnie z tą systematyką wszystkie rasy świń dzieli się na 4 zasadnicze typy: smalcowy, słoninowy, tłuszczowo-mięsny i mięsny.

f Kryteria podziału świń na typy użytkowe

Jako podstawę podziału świń na typy użytkowe przyjęto dwa procesy fizjologiczne, równolegle przebiegające w organizmie zwierzęcym: rozwój ogólny i dojrzewanie somatyczne.

Rozwój ogólny. Wybitny zootechnik angielski J. Hammond¹ podaje, że przez określenie rozwój ogólny należy rozumieć dwa procesy, tj. wzrost i rozwój właściwy.

98

1

Doktor honoris causa wielu znanych na świacie ośrodków naukowychy Jako szósi z kolei ten zaszczytny tytuł naukowy nadał J. Hammondowi Uniwersytet Jagielloński czas uroczystości 600-lecia swego istnienia w 1964 r.|