12769 PICT5470 (2)

17® ». CHARAKTERYSTYKA MAflRIAidW RO/IMOANIONYCH

17® ». CHARAKTERYSTYKA MAflRIAidW RO/IMOANIONYCH

TA BUCA U. MR®ly wwnaciani* raaiani csąstefc

| Metoda	1 Zakres stosowalności w zaleZnośei od rox^ 1 miaru 1*0*
Anakza sitowa	^1 (23)*\ 40- 10* i więcej
Sedymentacja w gacę lub ełiNrśaęja	2-200
i PrwwodnoW elektryczna	2-200
1 Sedymentacja w cieczy	1-500
J Mikroskop optyczny	0,5 — 300
1 Rozproszenie iwiatła	0.1-30
j Rozproszenie promieni X	0.01-0,10
j Wirowanie	0,001-50
j Mikroskop elektronowy . _____ -- '	0.001-10
•» Dotyczy analizy sitowej przeprowadzanej	na mokro.

Do szacowania wielkości próbki można posłużyć się zasadą stosowaną niekiedy przez praktyków, że minimalna masa próbki (wyrażona w kg) powinna się równać liczbowo wielkości największej cząstki w zbiorze (wyrażonej w mm).

6.5. ANALIZA SITOWA

Pobraną zgodnie z normami próbkę przesiewa się przez odpowiednio dobrany zestaw sit o zmniejszających się rozmiarach oczek (rys. 6.4). Wielkości oczek poszczególnych sit i maksymalne odchyłki od wartości nominalnych są podawane w normach (PN/A-401, DfN-4/38, DIN-4195, Tylera oraz ASTM).

Próbkę materiału ziarnistego umieszczonego na sitach poddaje się wibracji

Rys. 6.5. Krzywa ziarnowa

Rys. 6.4. Zestaw sit do analizy sitowej

_ku j₀ przegrody litowej. Cząstki o rozmiarach mmcjuych mm ***_7i._chodzą przez nie i spadają na lite o oczkach mniejszych.

»'** '' W celu uniknięcia ścierania się lub aglomeracji cząstek dobiera się _)nie możliwie krótki czas przesiewania. Przyjmuje się przy tym. że & _sj_CVvania jest proporcjonalna do liczby cząstek przechodzących przez sito. P^r Masa próbki, która przeszła przez sito. nazywa się przesiewem. natomiast _zo$tałość na sicie odsiewem.

V° W tablicy 6.4 podano przykład opracowywania wyników analizy sitowej, próbkę o masie 0,7207 kg rozfrakcjonowano na sitach o rozmiarach oczek podanych

_tABI.|CA 6.4. Wyaiki analizy sitowe!

I ^Nr ' sita	Wielkość | oczka d, mm	Odsiew Am, kg	Względny odsiew Am, m kg/kg	Suma względ nych odsiewów kg/kg	Gęstość klasy ziarno* w«j f i mm'^1	Gęstość roa a wfOPtośb klasy ziarnowej ___ i iron	kładu wielkości arn f, wg różniczkowama krzywej ziarnowej mm^-1
1	0.71	0,0342	0.0473	0.0475		025	0,48
j j	0,50	0.0919	0,1275	0,1750	0.6074	0,85	012
3	0.355	0,1284	0,1782	0.3532	1229	2J»	2JP
4	0.25	0,1831	0,2540	0,6072	2.419	2,35	221
5	0.18	0.1126	0.1562	0,7634	U3I	2,15	229
6	0.125	0.0780	0,1082	0,8716	1,967	120	1.69
7	0,071	0.0627	0.0870	0,9586	1,611	uo	125
8	0.045	0.0203	0,0282	0,9868	1,085	0.65	0.59
9	0	0.0095	0.0132	1.0000	0293	-	—
Suma		0.7207	1,0000

w kolumnie 2, uzyskując odsiewy o masach zamieszczonych w kolumnie 3. Otrzymane wyniki umożliwiają obliczenie względnych odsiewów (kolumna 4), tj. wielkości niezależnych od masy analizowanej próbki oraz sumy względnych odsiewów (kolumna 5).

Suma względnych odsiewów dla sita J i    J

VI Am, J Zj m m

I-I

H

(6.38)

I- 1

Zależność sumy względnych odsiewów od wielkości cząstek (rozmiaru oczka sita) nazywa się krzywą ziarnową (rys. 6.5). Jest to funkcja dyskretna, którą zazwyczaj zamienia się mechanicznie w funkcję ciągłą, co może być źródłem błędu. Adekwatność wyników analizy do rzeczywistego rozkładu rozmiarów cząstek będzie tym lepsza, im większa będzie liczba sit (mniejsze różnice między rozmiarami oczek następujących po sobie sit).

Na rysunku 6.5 przedstawiono również krzywą względnych przesiewów