Proces zastępowania symboli oznaczających stany liozbami dwójkowymi nazywany kodowaniem.
Ponieważ ilość cyfr w liczbie dwójkowej oznaczającej dany stan wyzoa-oza liczbę przerzutników w układzie, najczęściej 'dążymy do kodowania stanów liczbami o najmniejszej ilości cyfr. Jeżeli układ ma N stanów, to minimalna llozba przerzutników a wymaganych do jego realizacji wynika z nierówności
2n~1 £ H if1
Ilość różnych możliwych kodowań N stanów przy pomocy liczb n-bltowych Jest oczywiście równa ilości wariacji z 2a elementów po N elementów i wynosi
2nt ^
(2a-N)f
Przykład 3.8
Podać wszystkie możliwe sposoby kodowania układu sekwencyjnego o grafie jak na rys1 5.18.
Kamy tutaj I&3, a wobec tego do kodowania możemy użyć liczb dwubitowych1 Ilość różnych sposobów kodowania wynosi
22l/(22 - J)l = 24.
Oto one:
Rys. 3118. Graf do przykładu 318
a 00 |
00 |
01 |
01 |
10 |
10 |
. ;00 |
00 |
01 |
01 |
11 |
11 |
[i 01 |
10 |
00 |
10 |
00 |
01 |
01 |
11 |
00 |
11 |
'oo |
01 |
Z 10 |
01 |
10 |
00 |
01 |
00 |
11 |
01 |
11 |
00 |
01 |
00 |
a oo |
00 |
10 |
10 |
11 |
11 |
01 |
01 |
10 |
10 |
11 |
11 |
p 10 |
11 |
00 |
11 |
00 |
10 |
10 |
11 |
01 |
11 |
01 |
10 |
Z 11 |
10 |
11 |
00 |
10 |
00 |
11 |
10 |
11 |
01 |
10 |
01 |
Złożoność układów kombinacyjnych UK1 i UK2 zalety od przyjętego kodowania. Należy więc spośród możliwych kodowań wybrać takie, które zapewnią minimalną złożoność układów kombinacyjnych. Metoda prób wszystkich możliwych kodowań i wybór optymalnego jest nierealna ze względu na bardzo szybko wzrastającą ilość możliwych wariantów. Istnieją metody wyznaczania optymalnego kodowania, minimalizującego w określonym sensie układy kombinacyjne. Omówione są one wyczerpująco w literaturze C^8,283» lecz ze wzglę-
du aa ich niewielką użyteczność w przypadku układów o nalej Ilości stanów oraz trudności obliczeniowe, jakie stwarzają, gdy stanów jest duto, nie będziemy ich tu cytowali.
3*4.2. Przerzutnlki
Jak wspomniano wcześniej, przerzutniki są to podstawowe elementy pamięciowe (elementarne układy sekwencyjne), które wraz z układami kombinacyjnymi pozwalają zbudować dowolny układ sekwencyjny (rys* 3*17).
Rys. 3*19* Grafy, tablice oraz symbole graficzne przerzutników D, T, RS, JK* Wejście zegarowe oznaczono trójkątem
Przez przerzutnlk synchroniczny rozumieć będziemy układ koore'a mający jedno lub dwa wejścia, wejście zegarowe, jedno wyjście oraz dwa stany wewnętrzne z możliwością przejść w obu kierunkach. Ponadto, wyjście równe jest stanowi, przy czym - zwyczajowo - zarówno stan jak i wyjście prze-rzutnika oznaczane jest przez Q. Często realizowane przerzutnlki mają również wyjście zanegowane, oznaczane przez
W praktyce stosuje się cztery typy przerzutników zwahe D, T, RS, JK.
Na rys. 3*19 podano ich grafy, tablice przejść i symbole graficzne.
Przy projektowaniu układów sekwencyjnych potrzebna jest znajomość tzw. tablic wzbudzeń przerzutników, tzn. tablic określających jakimi sygnałami
Czasami zwiększania liczby przerzutników upraszcza układy kombinacyjna UK1, UK2, zwiększając przy tym szybkość działania układu sekwencyjnego. Wtedy stany kodujemy liczbami o większej, niż minimalna, ilości cyfr (np. licznik Johnsona).