14951 wykłady z socjologii 13 2014 (39)

Jak postrzegam pacjenta? Jak go oceniam?

Co do niego czuję/ jak chcę wobec niego postąpić i dlaczego?

Rozmowa spełniać powinna cztery funkcje:

*    Komunikacyjną

*    Diagnostyczną

*    Informacyjną

*    Terapeutyczną - doradczą.

Dynamika rozmowy:

*    Aktywność - bierność

*    Poradnictwo - współpraca

*    Dialog - współdziałanie

Język medycyny z perspektywy laika:

ooo oooo ooooo oooo ooooo oooo oooo o o

Zmiana relacji:

Danie pacjentowi prawa do udziału w decyzjach terapeutycznych; współodpowiedzialność za decyzje. Rekomendacje: wybór różnych metod leczenia lub preferowanie jednej metody leczenia.

Oferowanie wyboru = uczestnictwa: różne w różnych specjalnościach medycznych.

Autonomia pacjenta: pacjent staje się podmiotem działania. Medyczny dialog: najbardziej pewnymi dla lekarza regułami są jasny i prosty język.

W dialogu lekarz- pacjent ważnym problemem staje się umiejętność słuchania; pozwolić mówić pacjentowi, stawiać pytania.

Nie wystarczy słuchać: trzeba jeszcze słyszeć, czuć, rozumieć = zapomnieć o sobie!!!

Umiejętność słuchania połączyć z prawem i obowiązkiem lekarza do wypowiedzi i decyzji.

ooo oooo ooooo oooo ooooo oooo oooo o o

ooo

oooo

ooooo

oooo

ooooo

* Laik ma wrażenie, że lekarz dzieli ludzkość na dwie części: leka(zgg§§ i innych; poprzez język tworzony jest dystans w relacjach społecznych, ezoteryzm języka, budowanie autorytetu, żargon.

* Lekarska nowomowa = „medomowa” ( Medspeak, Medicalspeak) jest pierwszym językiem lekarzy, a język ojczysty dopiero drugim ( N. Christy).

* W świecie lekarskim uczestnicy dialogu próbują usytuować się w społecznej hierarchii: profesor, ordynator, szef, specjalista, chirurg, doktor, pielęgniarka, salowa.

* Medyczne słownictwo dla laika jest specjalistyczne (semantycznie niedostępne); język hermetyczny, niezrozumiały dla pacjenta, oszczędny skrótowy stanowi rodzaj psychologicznej samoobrony.

Czy słownictwo medyczne należy do żargonu czy do slangu?

Slang: leksyka specyficzna dla określonej grupy społecznej, względnie zamkniętej.

ooo oooo ooooo oooo ooooo oooo oooo o o

Żargon jest sposobem mówienia właściwym ograniczonej grupie osób związanych podejściem do tego samego przedmiotu.

Funkcje:

•    Komunikacyjna: pozwala upowszechniać informacje.

•    Kryptologiczna: narzuca na użytkowników przymus przekształcania.

•    Dyskryminacyjna: wykluczająca osoby, które nie znają slangu praktykowanego wśród lekarzy.

•    Integrująca: przynależność do grupy, wzmaga spójność grupy.

•    Specjalizacyjna: pozwala na optymalizację, lepszy obieg informacji w ramach specjalizacji medycznych.

* Każde pokolenie lekarzy wnosi swoją własną terminologię ( kontaminacja --- dołącza do terminologii poprzednich pokoleń).

* Częste użycie eponimów: chorobie nadaje się nazwisko osoby,

ooo oooo ooooo oooo ooooo oooo oooo o o

która ją opisała jako pierwsza ( niejasności -np. choroba Gravesa (kraje anglosaskie) = choroba Basedowa (Francja, Polska).

* Język uprzedmiatawiający relacje społeczne: „ pacjent tylko numerem choroby”, „na 2 leży wyrostek”.

* Język „murów obronnych” za którymi kryją się lekarze broniący się przed wymaganiami pacjentów; osobisty stosunek do pacjenta traktowany jest jako nielojalność w stosunku do grupy zawodowej.

Posługiwanie się językiem medycyny:

* Sytuuje na wyższych pozycjach drabiny społecznej: status, prestiż.

*Sytuuje na wyższych pozycjach drabiny zawodowej: uznanie własnego środowiska.

* Opanowanie języka medycznego zapewnia osobie wirtualną funkcję kryptologiczną: posiadanie władzy.

*Pełni funkcję estetyczną: symbole, zabawa słowami, harmonia, „pieści niektóre delikatne uszy".

* Geneza języka w modelu grecko-łacińskim.

ooo oooo ooooo oooo ooooo oooo oooo o o