16682 skanowanie0213

SPLENDID ISOLATION

Samotne moje serce — bo tak wielkie, Że, jak kościelna wieża — zewsząd widne Po cóż doń zbliżać się jeszcze!..

Samotne serce moje, bo tak mocne,

Że z dala słychać je, jak bicie dzwonu.

Z bliska za mocno bije dzwon.

Samotne moje serce — bo tak piękne,

Że w jednej chwili czarem swym nasyca. Któż by, gdy syt, mógł jeść jeszcze!...

NIESPOKOJNY RANEK

Gorące rano —

Wieje wiatr, jak przed burzą —

Przez puste, barwinkowe niebo —

Przez gorące niebo, blade i bez chmury, Przez śpiekłego rana niebo —

Wieje wiatr szumny —

Wiatr jak w południa burzy —

Dojrzały, nie poranny wiatr!...

Coś chyba się stało...

Gdzie są gazety?...

Coś chyba się stało,

Tu — a może Tam! tam!...

Gdzie ważne dzieją się rzeczy,

Których tu ledwie dochodzi echo...

Coś chyba się stało...

Może zerwane znaleźli pieczęcie Tajemnicy?...

Wczesny, wczesny wiatr!...

( { 1 .

Za wczesny na to młode rano!... ,