11

Uwaga: po zaprojektowaniu pozostałych wymiarów podnośnika zaleca się sprawdzenie rzeczywistej wartości swobodnej długości śruby. Gdy Ot rzymamy wa rtość większą od Wstępnie założonej, należy wykonać obliczenia sprawdzające.

Obliczamy czynną długość pokrętła

M 301 N ■ in

F,. " "" 3Ó0N~

a 1 m

Przyjmujemy / — 1000 mm.

Obliczamy średnicę pokrętła c/,„ przyjmując materiał — Stal St7

,    ³ i M,    ³ i 300*1 N-m

⁴>/wZ"

2,8 cm

0,1 '135 MPa

Wnioski: Wymiary pokrętła są bardzo duże, dlatego można ewentualnie:

1)    zmienić materia! pokrętła (zmniejszyć średnicę),

2)    założyć o brót śruby przez 2 pracowników (zastosować 2 mniejsze i kró tszc --pokrętła),'

3)    zastosować napęd mechaniczny śruby, zmieniając założenia konstrukcyjne.

Możliwość wykorzystania któregoś z powyższych wniosków zależy m. in. od zastosowania podnośnika, co z kolei jest uzależnione od kształtów i wymiarów podnoszonych elementów, dlatego w danym projekcie nie. zmień łamy obliczonego pokrętła..

Obliczamy średnicę podstawy podnośnika z warunku na nacisk powierzeh-niówyna grunt, zakładając, że wykonamy ją w kształcie pierścienia o średnicy o Iwo ni 65 mm (średnica otworu rury)

4 Q

p 0,5 MPa \-d² -

rJD² d²)

4 Q

n-p"'~^U' ^ ^ ^iU*3,14-0,5 MPa Przyjmujemy D — 450 mm.

Sprawdzamy spra wność gwitjtu

tgy _ 0,0553’ tg(>’+e)    0,1599

D

4^:55 kN , ,    ,

10    1-6,5 ’ e:::'

0,346 - 34,6%

38 ciń

Sprawdzamy sprawność podnośnika, czyli■ stosunek pracy użytecznej do pracy włożonej w czasie jednego obrotu śruby

I, O■ P 55000-0.8 ■ 10 ² N-m „

_}j ...-±    ~ — ^--------..................... = o,23d = 23,3”',

^J' I,,, M’rj .301-2-3,14 'N-m ’ '

Na podstawie przeprowadzonych obliczeń i założeń konstrukcyjnych, przyjętych w toku obliczeń, należy opracować rysunek złożeniowy podnośnika oraz rysunki, wykonawcze śruby i nakrętki. Przykłady zróżnicowania tenut-

tów podano w tabl. 6.1, 1^J i\ t i l; d y /1^16żn i cmr; i n i a te m; i ló w rl o ć w i u z c n i a pro j o k I o				go.ń.l	Tablica 6.	,
i			Dane			i
Nr L-jiimii	Q	h,	/■,.	Ma	cna 1
	kN	mm	N	śruby	na k tyłki | j ;
Ź I	20	450	250	55	BA 1032	kM
in i'^1 -	25	300	250	75	R7 ■
?,iW. ■’	30	400	25(1	45'	M5K	;
	25	400	300	45 ’	M(i3
i) j i?	40	350	300	55	35
b fj.	45	300	300	55	35
7	5(1	300 ■.	300	•55	' 45	£ i i
s	27	350'	250	o 5	M5S	rk - •/_
0	37	450	300	45	M63	5) — iV *
to	4?	30U	300	55	45	£*• ~ ^1 <j d^L \
Ćwiczenie 6.2
Zaprojck lować ściągacz		dwuramienny do kół zębatych i łożysk tocznych.				i
Obciążenie śruby (maksymalna silą wzdłużna potrzebna przy ściąganimnp.
łożyska) 0 =	25 kN; maksymalna odległość łożyska od końca				wału / — 300

mm; maksymalna średnica ściąganych łożysk D =-200 mm. Materiał na elementy ściągacza — stal 35 w stanic ulepszonym-cieplnie. Siła ręki pracownik;; F\. — 200 N. obciążenie przyjąć jako statyczne.

Rozwiązanie

Zakładamy konstrukcje ściągacza (rys, 0,16), Belkę ściągacza wykonamy ja ko odkuwkę. Opartą o wał końcówkę śruby projektujemy wg rys, 6.17,

Naciski dopuszczalne k₀ dla stali 35 określamy wg zaleceń podanych w podręczniku [19J dla połączeń ruchowych