2012 12 18 12 48

środkowośd I rozłożeniu uwagi równocześnie na wszystkie ściany wnętrza. Stanowią one jakby rozszerzenie mieszkania, jego przedłużenie w przestrzeni (II. 5—12 do 5—16).

Rozwinięciem formy wnętrza obojętnego Jest wnętrze kierunkowe. Występuje w nim podobna zespołowość w kształtowaniu ścian otaczających, jednak ma ono główne otwarcie wyraźnie zaznaczone przez przepływający strumień ruchu. Ruch cen nadaje wnętrzu charakter dynamiczny, koncentrując na sobie I na otwarciach kierunkowych uwagę obserwatora i podporządkowując sobie w pewnym stopniu kształt wnętrza, pozornie lub faktycznie (II. 5—17, 5—18). Zgodność formy przestrzennej zfunkcją ruchu stwarza jednolitość całości układu, podkreśla jego charakter (iL 5—19). Krańcowym przykładem wnętrza kierunkowego jest ulica obudowana zwarto, bez otwarć w ścianach bocznych, natomiast z pełnymi otwarciami w miejscu śdan czołowej i tylnej. Proporcja otwarć czołowych jest pochodną poprzecznego przekroju ulicy. Trzeba podkreślić, że jest to przykład krańcowy, który przestaje być wnętrzem wyczuwalnym przez obserwatora, gdy odcinek ulicy Jest tak długi, że uniemożliwia ocenę jej długości i proporcji.

Wiele przykładów wnętrz kierunkowych stanowią place powstałe jako poszerzenia lub aneksy ulic komunikacyjnych przy trasach, które zachowały swoje dawne znaczenie, prowadząc i dziś strumień ruchu. Niekiedy jednak w układzie wnętrza typu komunikacyjnego występują deformacje układu ruchu, które wprowadzaj) sprzeczność pomiędzy formą wnętrza a architekturą ruchu. Zakłócenia tego typu można zanotować na znanym z historii urbanistyki Plazza del Popolo w Rzymie, gdzie w XX wieku układ kierunkowy przekreślony został głównym nurtem ruchu załamującym się na placu pod kątem prostym. Intensywność tego ruchu, zwhszca w godzinach szczytu, przekreśla układ wnętrza kierunkowego, podkreślonego zarówno otwarciami, jak I dominantami architektonicznymi.

Wnęcrze, w którym pojawiają się wyraźne akcenty stanowiące główne napięcia architektoniczne, podbudowane niemal zawsze treścią społeczną budynku domlee jącego, nazwać trzeba wnętrzem z dominantą. W przeciwieństwie do wnętrz oho-