20383 Zdjęcie1471

kullurw daliicel do systematyzacji ca-auSzmy obecne w

i /ormnch społecznych - pluł    Levjne —

błoną alf z niejednoznacznych dyspozycji instynktownych u człowieka i z potrzeby wyrażanej przez społeczeństwo, któro pragnie utrzy-mmó pewien stosunek tendencji niezgodnych 5*° harmonijnych, aby przybrać określony kształt. Publiczne i prywatne, konformizm i in-dywidua lizać ja. antagonizm i solidarność, po-słuszeństwo i buntowniczość, wolność i ograni-Cienia —- oto kilka spośród wielu konkretnych aualizmów socjologicznych, których obecność i współ wy stępowanie w interakcji społeczne* wyfeorzystal przy analizli “nTrSl rożnych form społecznych” •*.

.. Y^ł£ir^rtyc^^olł.^ć    Simmla — jeżeli przez

dialektyczność będziemy rozumieli, zgodnie z intuicjami żywionymi przez marksistów, skłonność do ujmowania rzeczywistości w aspekcie dynamicznym i do doszukiwania się celu poznania w odkrywaniu mechanizmów zmiany i ruchu — wyraża się takie w tym, że Jego zainteresowanie skupia się przede wszystkim na interakcjach, a zwłaszcza na formach uspołecznienia dochodzących do głosu w codziennych, licznych wzajemnych oddziaływaniach międzyludzkich, które składają się na funkcjonowanie dużych całości społecznych i przesądzają o możliwościach działania jednostek. Skupienie uwagi na tych wzajemnych oddziaływaniach, które przyczyniają się do zmiany społecznej, odróżnia Simmla od innych rzeczników inter-akcjonizmu w socjologu, np. od T. Parsonsa. który kładł o wiele większy nacisk na instytucje i na utrwalone formy oddziaływań niż na praktykę i subiektywne przesłanki jednostkowych działań składających się na praktykę społeczną.

" Ol Lrrtee Nj; jar, s. XXXVI—XXXVII-

... dioł gjctyęwr

Mnik6w __kJ s^dsl.

.    -    ^; re-wołucyJ»ych «• ^^-iate r*>*-

I    Iołctycxny«h     J^ce«o '•*«=

kMiflUctwnl. P^r^^“*“l__cir,o4cl«xn^ł -

i —ifa-^ prsM«<ły ^'^wii*^rrdx , - ?* t oaromne.

ftnaczenlr my«i Simmla    , _kon_

ponieważ on właśnie wprowadril    p_rze_

fliktu na dobre do teorii »ocjologi««eJ- _której de wszystkim o^»l»ł koncepcją. .^w*^₁^ł‘if_atastro-

szkodliwe Jeso zdaniem, nie da się wyelimino— wać konfiiktzs podstawowego. który przejawia _S:ę w tyciu społeczeństwa jako konflikt między formami ujednostkowienia (Indywidualizacji) a

formami socjalizacji, a w dziedzinie kultury-

jako konflikt między ujednostkowieniem a formami kulturalnymi.

Pierwszy przypadek określał Simmel jako „tragedię socjologiczną”, która polega, jak to ujmuje Levine, na tym, że formy uspołecznienia tworzone są przez jednostki zaspokajające swe potrzeby, ale skuteczne uspołecznienie wielkiej liczby j ednostek zagraża w dużym stopniu spójności jednostki. Dzieje się tale dlatego, iż interakcja społeczna opiera się na podstawie współ nych cech oraz wiedzy, która umożliwia reakcje zwrotne wobec innych. W miarę postępów uspołecznienia obejmującego coraz więcej jednostkę, ilość cech, które mogą posłużyć jako podstawa interakcji, zmniejsza się, a jakość pogarsza - aż do uzyskania po

ziomu, który z definicji musi być najniższym

wspólnym mianownikiem. A -wiec im bardziej i rozwinięU jest indywidualność jęd-noatki. tym mniej jest prawdopodobnej bę-

—»wnie Nvchodxac w mtemkcj*