21460 IMGB45 (4)

huje się w niej od innych struktur. Zgodzić się ^ |

żna ze Stanisławem Lemem, gdy pisze on:    - tłumacząc, że w nędznej liczbie trzystu kilku-

tury w jakich dzieła osadza i jakby krystalizuje jTff-ieciu tytułów, jakie poznałem, znalazła się stosowy czytelniczy odbiór nie są jednoznacznie    pozbierana sama kremówka rodzaju, albo, że

stron całego jej masywu nadzwyczaj podob-

minowane przez immanencne cechy samego dziq\ ₀fcąca się pod władzą praw bezwzględnych, na ra-W tym to, socjologicznym i społecznym, sensie dzi^    tajemnych, fantastyka pierwszych trzydziestu

często «nie wiedzą same, co głoszą», jakie rodź*

Qjj tysięcy

sensów będą z nich wyczytywane jako zwierzc\yA ^ jest do tej z ostatnich tysięcy kartek” i najwartościowsze. Główny ciężar odpowiedzialnoVera Graaf stwierdza podobnie: „Od ukończenia za wyartykułowanie tego, co utwór tylko    książki („Homo futurus” — przyp. mój Z. L.)

.swoim kształtem, kładzie się na barki społecznojyltD 1969 r. ilość publikacji Science Fiction oczywiście czytającej”*.    [znacznie wzrosła. Jednakże opracowanie najnow-

Książka niniejsza stawia sobie za cel wyartykulW* ****** ^ł «¥***• ^do tekstu nie WV-lowanie tych właśnie sensów w Science Fiction. 1 i*™^ło mi **    Mo tylko kwantyta-

, _A .    .    .    . ,    . ,    , ,_    | tuwne powiększenie opracowanej całości”^u.

I tu wyłania się ieden z podstawowych kłopotów!; ,    . ..    ,,    ...

, .    .    .    .    . \ ,    . , Materiał, laki został poddany analizie przy przy-

z przedsięwzięciem owym związanych. Jak wiadome!    ....., ......

, ,    .    ..    .    7, r ,,    . , gotowaniu mniejsze} książki, liczy sobie blisko tysiąc

wydobycie filozoficzne! problematyki z lednesnl⁶ .. .....    . .. . ' .»,...

f ...    . .    ,    ,,    ...    , .    oozycii bibliograficznych. Zanalizowano utwory SF

utworu literackiego, czy z dorobku literackiego jed.1 ,    .    ,_TT , .    ....    ...    .    .

.    , . . ^J ,    .    ,    „    blisko dwustu pisarzy. Wydaje się, iż ta próbka lest

nego autora lest iuz zadaniem trudnym. Każdy    ■■    .    , ,    ~    .    ,,

®    ^J    , V dostatecznie reprezentatywna. Poważniejszy problem

terpretator inaczej rozłozy akcenty, nawet, gdy g^f 1    .    .    .    .    ,

^r _    ,, ^J . /    . .    . , l wvmka przy pytamu o krvtena wyboru wspomma-

gdy ma się do dyspozycji materiał składający sią z blisko tysiąca utwoTÓw blisko dwustu autorów. 1 Wtedy należy odpowiedzieć na pytanie o reprezentatywność próbki, oraz w przypadku odpowiedzi pozytywnej na to pytanie o kryteria doboru materiału! z tej właśnie próbki. Na pytanie pierwsze odpowia-i kdali już Stanisław Lem i Vera Graaf. Pierwszy na-1 ■pisał: „Obronne szańce mógłbym sypać dwojaka: |

neralną mysi wszyscy interpretatorzy uznaliby jakaf^ _{w pracy t} Rwanych utworów. Tu zastoso-jedyną. Sytuacja komplikuje sią generalnie w chmlilT _{kryteTium najprostsw} * możliwych. Przy cy-

towaniu kierowano się przede wszystkim jasnością i precyzją wyrażonej myśli abstrahując nawet od wartości artystycznej utworu cytowanego. Przy wzmiankach o utworze (bez cytowania) kierowano sią przekonaniem, iż n dany utwór prezentuje omawiany problem w sposób najbardziej interesujący t analogicznego zbioru powieści, opowiadań i utworów dramatycznych Science Fiction. Przy czym istot-

It

\Q