23373 Untitled Scanned 13 (6)

72    ŚREDNIOWIECZNA PIESN RELIGIJNA POLSKA

Ukazał sie wszytkim w Galilejej,

¹¹⁰ Zostawił je przy pewnej nadziei,

Stał w pośrzodku sam,

Pozdrowił je rzekąc: „Już pokoj wam.

Mnimasz, Toma, bych nie był Syn Boży, Weźrzy, iżeó w moj bok rękę włoży,

¹¹⁸ Toć wiernie, nie kłam,

Gdyż wątpisz, skosztuj już tego sam.

Jaciem Krystus, Zbawiciel wybrany, Obeźrzycie w moim ciele rany,

Jakoó skrwawiony,

¹⁸⁰ W Wielki Piątek na krzyżu zdrapany”.

Jakożeś je tak cało zostawił,

Gdyś człowieczeństwo ze śmierci wybawił, Kryste wybrany?

Czemu niezliczone twoje rany?

¹⁸⁸ „Zachowam je grzesznym ku żałości, Sprawiedliwym ku wiecznej radości Na dzień konieczny.

Kiedy przyjdę sędzia sędzić wieczny, w. 109 wszytkim — tj. apostołom.

w. 113 bych nie był — że nie jestem.

w. 115 — to prawda, nie złuda.

w. 116 gdy wątpisz, skosztuj — jeśli wątpisz, spróbuj.

w. 119 — jak są krwią ociekające.

w. 120 zdrapany — zdrapane (rany).

w. 121 je — tj. ciało.

w. 123 wybrany — umiłowany.

w. 127 konieczny — ostateczny.

w. 128 — kiedy przyjdę sądzić jako sędzia wieczny.

Groźno będę z grzesznymi rozprawiać,

¹³⁰ Moje krzywdy będę im wymawiać,

Co mie zranili,

Swymi grzechy tak zesromocili.

Dam je katom na wieczne męczenie,

Gdzie będzie płacz i zębów zgrzytanie,

¹³⁸ W sercu gryzienie,

Wiecznym ogniem piekielnym gorzenie”.

Jezu Kryste, kiedy przyjdziesz sędzić,

Me dajże naszym duszam zabłędzić,

Miej zlutowanie,

¹⁴⁰ Me dawaj nas na wieczne zatracenie. Amen.

II.8 ANJELI SŁODKO ŚPIEWALI

Anonimowa pieśń na Wniebowstąpienie Pańskie. Tekst w rękopisie Biblioteki Prowincji 00. Bernardynów w Krakowie, sygn. 19/R, s. 133—137. Kodeks zapisano w latach trzydziestych i czterdziestych XVI w. (por. K. Grudziński, Najstarsze zabytki rękopiśmienne języka polskiego do połowy XVI w., s. 359; por. 1.12).

Wydanie: W. Wydra, W. R. Rzepka, Teksty polskie z pierwszej połowy XVI wieku (Z rękopisu nr 19/B Biblioteki Prowincji 00, Bernardynów w Krakowie), Slayia Occidentalis, t. 35, Warszawa—Poznań 1978, s. 116——122 (transliteracja, transkrypcja i fotokopia zabytku).

w. 131 — z tymi, którzy mnie zranili, w. 132 zesromoció — zhańbić.

W* 139 zlutowanie — litość.