23667 IMGt21

|pMM mówienia. Jest to cci nierealny. Zamiast tego istotna jest wymowa MMMmUi A nieprzygotowanego słuchacza (nie wspomagana odczyt ywa-atismziisfk

WKĘ&M oponowanie języka w jego formach receptyw^?nej i ekspresyjnej ma Mmewić naczelny cel kształcenia, musi on hye realizowany w sposób uwidoczniony. Naczelna zasadą jest total visibie Englisk atmosphere* czyli total-aa. otanlu atmosfera językowa, wykluczająca języki obce, język migowy ipmgpfwane wspomagające odczytywanie z ust;

- aparaty wzmacniające słuch mają podstawowe znaczenie w wykorzy-■E|Hkj|ltiimHMk dachu. w rozwijaniu mowy dźwiękowej;

‘.Mtafaft wizualna atmosfera językowa jest także w ażna w domu rodzinom Rodzice dziecka mesłyszącego powinni także na co dzień posługiwać aępMDŚwką¹".

Metoih sochesżersfca jest metodą polisensoryczną, językową, której celem języka dzięki rozumieniu i umiejętności komunikowania się za paŚPKfencrwan języka i mowy dźwiękowej.

Metoda daktyla* SA Zyfeowa

Podobiensrwo metody dnktyłucj i metody rochestorskiej jest oczywiste. c£ri metod jest rozwój komunikacji możliwie najwcześniej, przy czym języka me musi być ściśle powiązany z rozwojem mowy. Funkcję po-Mkuczącą i wiążącą rozwój języka i mowy pełni daktylologia. Zarówno ■_ymmmdsc rockHtnkiq. jak i w metodzie daktyl nej Zykowa, wyklucza się Mfaj9jkaM|ovego

Metoda dakty Ina opracowana pod kierunkiem S.A. Zykowa¹⁵⁶ została za-Mmmbi v Bknfe (fis dzieci niesłyszących w Moskwie w 1965 r. Charakteryzując metodę daktylną BN Korsuńska podkreśla, że¹⁵⁷:

- pismo i dhhrl palcowy są podstawowymi środkami porozumiewania mą nauczyciela z dzieckiem i dzieci między sobą;

| ijp pny ąem raowy i ogólny rozwój dziecka dokonuje się w toku zor-pHNMę, różnorodnej działalności dziecka

w wieku przedszkolnym rozpoczyna się od różnorod-w czasie których dziecko ma możność naśladowania nauczy-■UM W czynośaacłi porządkowych. Z kolei nauczyciel ułatwia kojarzenie

IWdM Am oroi ntułiisensory approoch for imtructing ^\ Jamnem iMndi of ś* Dcstf' 1967. nr 2, vof. 1    i 50-55.

PHfcdk I i I ■ w. ONk ;/«iv-gfmgtokżk dutie/ jasyku. Moskwa 1959.

donkotaikow. Moskwa 1959.

tych czynności z ich nazwami w postaci graficznej - etykietek z odpowiednimi drukowanymi nazwami, w podobny sposób podaje nazwy przedmiotów, polecenia a także oceny i pochwały.

Rozumienie mowy jest celem pierwszego roku nauczania. Obok druku wprowadza się daktylną formę porozumiewania się. W drugim roku nauki dzieci powinny się już porozumiewać za pomocą alfabetu palcowego. Mowa daktylna (palcewaja riecź) ma jednocześnie ułatwiać odczytywanie z ust. W pierwszym okresie nauczania artykulacja nie występuje. Rozumienie pisma i porozumiewanie się za pomocą znaków daktylnych są punktem wyjścia do nauczania mowy, gdyż dziecko dopiero wtedy rozumie sens tych uciążliwych, żmudnych ćwiczeń.

Porównując obydwie metody — metodę rochesterską i metodę Zykowa -możemy zaobserwować dwie bardzo istotne różnice: daktylologia w ujęciu Zykowa jest metodą wykorzystywaną w rozwoju osobowości wychowanka, w rozwoju języka i w nauce mowy dźwiękowej w pewnym tylko okresie, natomiast w metodzie rochesterskiej daktylologia jest traktowana szerzej, nie tylko jako pomoc służąca przyswojeniu języka i mowy, ale także jako pomoc, służąca kształceniu i rozwojowi niesłyszącego w okresie przedszkolnym, szkolnym i pozaszkolnym.

Systemy znaków nawiązujące do grafemów, kinemów i fonemów mają dziś, w związku z rozwojem medycyny, audiologii, mikroelektroniki i koncepcji un i sensorycznych, a także w wyniku narastających wymagań współczesnego społeczeństwa informacyjnego w zakresie porozumiewania się werbalnego - coraz bardziej znaczenie historyczne. Znajdują one jeszcze zastosowanie tam, gdzie wykorzystanie słuchu jest niemożliwe oraz tam, gdzie dominuje ekstegracyjne rozumienie socjalizacji, kształcenia i perspektyw życiowych osób z uszkodzonym słuchem.

Reasumując, możemy stwierdzić, że w ostatnich latach na surdopedago-giczną praktykę w sposób zasadniczy wpłynęły dwa podstawowe odkrycia i wynikające z nich konsekwencje dla praktyki szkolnej. Są to:

- „Odkrycie nowych możliwości rozwoju słuchu”, które jest wynikiem stwierdzenia, że w okresie sensytywnym i krytycznym, nawet przy ubytku słuchu powyżej 100 dB, możliwe jest wykorzystanie resztek słuchu i ich kompensacja w obrębie uszkodzonego analizatora oraz naturalny, oparty na percepcji słuchowej rozwój mowy dźwiękowej. Odkrycie możliwości rozwoju słuchu było wynikiem postępu medycyny, przede wszystkim dzięki rozwojowi diagnostyki medycznej (wczesnego wykrycia i wczesnego rozpoznania) oraz yj rezultacie rozwoju mikroelektroniki, co umożliwiło konstruowanie coraz