26320 skanuj0286 (4)

określa wartość największych nacisków powierzchniowych, które występuje między dwoma walcami dociskanymi do siebie silą F (rys. 11.16a).

W obliczeniach wytrzymałości zębów na naciski powierzchniowe przyjmuje się wartość nacisku w centralnym punkcie przyporu, czyli na linii przecięcia kół tocznych z pracującymi zarysami zębów (rys. 11.166). Miejsce to jest najbardziej narażone na zniszczenie (zużycie) powierzchniowe i tu najczęściej występują początkowe oznaki pittingu. Jak już wyjaśniono, naciski wywołuje F_z — siła międzyzębna działająca wzdłuż linii przyporu. Po uwzględnieniu przeciążenia i nadwyżek dynamicznych wartość siły F_z wynosi

F ⁼    —    ~~ (z rys, 11.16)    (11.50)

cosa₀

Zastępcze promienie krzywizn zarysów zębów stykających się w centralnym punkcie przyporu C wynoszą

Pi=-y-sina₀ oraz    p₂=-y-sina₀    (11.51)

Uwaga: Wartości p_l i p₂ są obliczone w ten sposób z niewielkim błędem w stosunku do rzeczywistych promieni krzywizn. Błąd ten nie wpływa na dokładność dalszych obliczeń.

Uwzględniając również zależność: d₂ = d_l- i, otrzymuje się

l±y

(11.52)

2 \ 1 2 i‘d_lJ sina₀    d₁-sina₀

Podstawiając zależności 11.50 i 11.52 do wzoru Hertza, otrzymuje się

V

max

i

•cos a

2

di ■ sin₀

1

2tt(1 — v²)

(11.53)

o

Sprawdzenie jednostek

N

mm²

oraz N

1

mm'

1 N

MO'⁶ m²

= 1 • 10⁶

N

m

= 1 MPa

We wzorze 11.53 występują wartości stałe dla danego kąta przyporu oraz dla materiałów, z których są wykonane koła. Wyodrębniając je, uzyskuje się zależność

286