31807 P1080432

111. 0rmnim* rura str«laj_ąc2, Gm_laęen. <*. u*

Są to po prostu przewiercone kosteczki świńskie, naciągnięte na sznurek i trzymane w obydwu dłoniach; w wyniku przekręcania kostki, sznurek owija się dookoła: przez to regularne napinanie sznurka, kostka kręci się w koło i wywołuje powstawanie cichego furkotania (U. Uf). Kości, wykorzystane w tej konstrukcji, byty zapewne pozostałością posiłku; te instrumenty wirujące wytwarzano również z innych resztek, np. z ołowiu, pozostałego po odlewarwu ku . w twierdzy Bourtange 02. 127). W Amsterdamie wykorzystywano w tym celu nawet zużyte pieczęcie sukiennicze, które spłaszczano, a następnie przewiercano.

Dzieci sprzed wieków znały mnóstwo zabawek, robionych samodzielnie i wydających przeróżne odgłosy, np.

klakkebus, mała rurka, z której chłopcy potrafili strzelać. Mieli zwykle po osiem, dwanaście lat. Wycinali scyzorykami rurkę z pędów bzu. z drugiej gałązki przygotowywali ubijak. Na dół rurki wkładali zatyczkę. zrobioną ze zwiniętych nitek sznurka lub z innego materiału. Za sprawą ubijaka powietrze było wtłaczane do rurki, az do momentu, gdy z hukiem wystrzeliwała zatyczka. Ten huk był istotą zabawy. Chłopcy w wieku szkolnym z Groningen tak się właśnie bawili, o czym świadczą wykopaliska z szamba, znajdującego się przy tamtejszej szkole łacińskiej (11. 110). Oprócz strzelających rur znaleziono również scyzoryki, bąki, kosteczki i wirujące krążki. Być może uczniowie wyrywali sobie nawzajem zabawki i chcąc innych zdenerwować, wrzucali je do klozetu. Równie dobrze jednak mógł to być nauczyciel, który mis już dosyć ich hałasu.

Aż wstrętnie się to słyszy

Romelpott i sprzęt kuchenny

jego obsługa nie wym choć charakterystyczn (U. Uf). Również Jan negatywnie wyraża się

Rommeipott był typowym instrumentem karnawałowym i noworocznym.

Na pierwszym planie obrazu Walka karnawału z postem Pietera Bruegia (1559) stoi zamaskowany uczestnik zabawy, trzymający ogromny rommeipott z uszkiem (U. IM). Właściwie każdy garnek kuchenny mógtoy przejąć funkcję owego instrumentu. Z opisu Walmga Teertstrasa z 1653 roku widać, jak młodzież przygotowywała takie instrumenty i jak z nich korzystała;

aitBWT CHODU,

67 zpoHMo