40597 skanowanie0006

152    'I

Rymsza²¹ uważa, że w wyniku rozstrzygnięć przyjętych i wdrażanych w czaił sach transformacji odbywa się, równolegle do budowy instytucji pomocfl społecznej, proces profesjonalizacji kadr. Sprzyja to kształtowaniu się tożll samości zawodowej pracowników instytucji pomocy społecznej, którzy w wy||| niku powierzenia pracy socjalnej tej instytucji stali się synonimem pracowil ników socjalnych. Zdaniem Haliny Lipkę²², mimo zapoczątkowanego! w 1990 r. wraz z uchwaleniem ustawy o pomocy społecznej procesu profesl! jonalizacji ustawowe kwalifikacje pracowników publicznego systemu stanowjjB problem instytucji sektora publicznego. Warunki podnoszenia kwalifikacja pracowników socjalnych radykalnie pogorszyły się wraz z wprowadzeniem^ reformy administracyjnej 1999 r. Funkcję szkolenia kadr przekazano samo® rządom powiatowym i wojewódzkim, co ze względu na brak środków ora® zrozumienia władz powiatowych znaczenia rozwoju zawodowego pracow® ników socjalnych spowodowało ograniczenie działań szkoleniowych.

Profesjonalizacji służb społecznych nie sprzyja biurokratyzacja wywołując® swoisty dysonans poznawczy: rosnącym kompetencjom kadry towarzysz® rutynizacja działań pomocy społecznej. Ciągle niski jest także prestiż zawód® pracownika socjalnego i instytucji pomocy społecznej traktowanej jako służb® sanitamo-porządkowe. Optymizm badaczy-teoretyków i pesymizm praktyków* na temat perspektyw rozwoju pomocy społecznej w Polsce zostaną przeze* mnie poddane weryfikacji poprzez badania empiryczne najliczniejszej kategorii® pracowników, klientów i otoczenia instytucjonalnego gminnych ośrodków® pomocy społecznej.

²¹    M. Rymsza, Praca socjalna..., s. 99-110.

²²    H. Lipkę, Współczesne problemy..., s. 62.