Pomoc społeczna. Szkic socjologiczny
rek Rymsza60 uważa, że w wyniku rozstrzygnięć przyjętych i wdrażanych! w czasach transformacji odbywa się, równolegle do budowy instytucji po-1 mocy społecznej, proces profesjonalizacji kadr. Sprzyja to kształtowaniu się i tożsamości zawodowej pracowników instytucji pomocy społecznej, którzy i w wyniku powierzenia pracy socjalnej tej instytucji stali się synonimem pra-j cowników socjalnych.
Zdaniem Haliny Lipkę61, mimo zapoczątkowanego w 1990 r. wrazi z uchwaleniem ustawy o pomocy społecznej procesu profesjonalizacji, usta-1 wowe kwalifikacje pracowników publicznego systemu, stanowią problem! instytucji sektora publicznego. Warunki podnoszenia kwalifikacji pracow-J . ników socjalnych radykalnie pogorszyły się wraz z wprowadzeniem reformy j I administracyjnej 1999 r. Funkcję szkolenia kadr przekazano samorządom! ■ powiatowym i wojewódzkim, co ze względu na brak środków oraz zrozn-| f mienia władz powiatowych znaczenia rozwoju zawodowego pracowników socjalnych, spowodowało ograniczenie działań szkoleniowych.
Profesjonalizacji służb społecznych nie sprzyja biurokratyzacja wywo- * łująca swoisty dysonans poznawczy: rosnącym kompetencjom kadry towa- j rzyszy rutynizacja działań pomocy społecznej. Ciągle niski jest także prestiż I zawodu pracownika socjalnego i instytucji pomocy społecznej traktowanej ] jako służby sanitarno-porządkowe. Optymizm badaczy-teoretyków i pesymizm praktyków na temat perspektyw rozwoju pomocy społecznej w Polsce zostaną przeze mnie poddane weryfikacji przez badania empiryczne najliczniejszej kategorii pracowników, klientów i otoczenia instytucjonalnego1; gminnych ośrodkówpomocy społecznej.