42046 SAMc56

m

ilłiU"

, I uu u to obrząd, „ryliiijl", lec/

w®*    ii

,_r r ¹ _al/,_uv. Tflk powij® *!>#^zl,a W

EjjbJ'. wł pnridokiów; piradntolnnść lii jakość, ££ _s|i; „ochłodzeniu nmiiiijtnold". Juro-I^,r,rll'l y/ji zlnźone I sprzeczne zabawowe pi “ j._i0l stosunki le nic moną byt inne: są one ^ „a sunuf początku, dl*U»go ic lima „olin-P^,r< Chryituiowcgo jnt paradoksalna, Jurodiwy ^r,l,,| ciył nieprzejednane skrajności, Z jednej strony, “^łl i,, en przede wszystkim osobistego „zbawienia",

I

II

't^<;'fflYCznym podeptaniu próżności, w znieważaniu swo-" jest on głęboko indywidualistyczny, zrywa ^odimi, „przebywając wśród ludzi jak na pustyni" ¹ [leniej strony, w szaleństwie Chrystusowym można

Ljjjjfęwhy służby społecznej, które niezwykle silnie ₀ricj*vvily- sit w czasie raskołu, Za obrońców i dcmaska* [_ofir koronowane jo łotra uważano także jurodiwych w ^iwanaGwżwjio

Oczywiście, realni szaleńcy Chrystusowi różnili się po-między sobą, Niektórzy z nich mogli nawet nie przejawi szczególnej gorliwości w demaskatorstwie, Ważne jest że jgr^św^tu"; troska o moralne zdrowie ludzi jest tópofenim nakazem dla jurodiwego, W hagiografii cechy te wyraża formula określająca aktywną stronę szaleństwa Chrystusowego: „lżyć marny i dumny świat", Wewnętrzna sprzeczność szaleństwa Chrystusowego była bardzo wyraźnie odczuwana na Rusi i została utrwalona §J nawet stylistycznie w potocznym oksymoronie: „najmądrzejsze szaleństwo"^M. Paradoksalność „ofiary" jurodiwe-11 go"z góry warunkuje paradoksalność widowiska, które stwarza. Przejdźmy do rozpatrzenia podstawowych paradoksów, ,

to

I

s

S

*

(u

wiek „krzywdę przyjmuje i bicie przez nierozumnych lu-1 Ji i uważany jest przez nich za jurodiwego i obłąkanego" ty Jest to cytat z Izydora Rostowskiego TwieidisłowaJ I a zarazem stereotypowa formuła w hagiografii jurodiwych. Oto dalsze przykłady. „Wycierpiał błogosławiony Prokop (mowa o Prokopie z Ustiuga - A. P.) wiele przy- ' krości, i krzywdy, i bicia, i szturchania od szalonych lu-l dzi"« O Andrieju Cariegradskim w jego żywocie mówi

si_ę Lj;co: »fetnw* “ S1