44496 Image0031 (4)

WIEŚCI Z POGRANICZA NAUKI

Strukturalny relatywizm

Jak można by zidentyfikować mało-lub wielkoskalowe naruszenia newtonowskiej zasady głoszącej, że każdej akcji odpowiada reakcja? Zanim się tym zajmę, muszę jeszcze uzupełnić kilka kawałków tej układanki.

Przyjrzyjmy się polu magnetycznemu. Jest ono bezpośrednim rezultatem pola elektrycznego. Jego oddzielna kwantyfikacja jest niemożliwa i ustalono, że istnieje ono tylko jako rezultat ruchu protonów lub elektronów. Jest, jak sądzę, bardzo ukierunkowane, podobnie jak pole elektryczne (moje informacje wspierają teorię głoszącą, że pole elektryczne jest w jakiś sposób wydzielane z protonów i wsysane przez elektrony lub odwrotnie). Wszystko to wspiera dodatkowo pogląd, że pole elektryczne jest podstawową siłą naszego makroświata.

Pole magnetyczne ma swoje własne bieguny (północ i południe), ale w przeciwieństwie do pola elektrycznego nie posiada żadnych związanych ze sobą cząstek. Może zmienić kierunek ruchu poruszającej się naładowanej cząstki, ale nie może samodzielnie dodać lub pobrać energii z tej cząstki bez strukturalnego relatywizmu.

Strukturalny relatywizm jest zastosowaniem relatywistycznego punktu widzenia do wydarzenia, które może wyjaśnić - w relatywistycznych kategoriach - manifestację dodatkowej lub wolnej energii. Oto, jak to działa...

Proton i neutron przemieszczają się razem i napotykają pole magnetyczne, które zmusza proton do zmiany kierunku ruchu, ale nie wymusza tego na neutronie. Według relatywistycznego punktu widzenia prędkość protonu została nagle i w tajemniczy sposób zwiększona, podczas gdy neutron nie wyczuł tego pola.

Zgodnie z ogólnym poglądem kierunek energii kinetycznej protonu został zmieniony przez pole magnetyczne i nie powstała żadna energia.

Wydarzenia nieodreagowujące i o współczynniku sprawności przekraczającym jeden

Kolejna konieczna definicja rozróżnia pomiędzy wydarzeniem nieodreago-wującym a tym, którego współczynnik sprawności przekracza jeden. Wydarzenie nieodreagowujące przypomina diodę w obwodzie elektrycznym. Zarówno dioda, jak i wydarzenie nieodreagowujące, są wydarzeniami niezwrotnymi. Dioda pozwala elektronom przepływać w jednym kierunku, ale z powrotem już nie, takjak hydrauliczny zawór jednokierunkowy lub zapadka. Wydarzenie nieodreagowujące to takie, w którym jedna masa/cząsteczka oddziałuje na drugą masę/cząsteczkę, ale ta druga masa/ cząsteczka nie oddziałuje na pierwszą. Jest to również wydarzenie niezwrotne. Natomiast wydarzenie o współczynniku sprawności przekraczającym jeden jest zamkniętym układem wytwarzającym dodatkową energię.

Praktyczne urządzenie o współczynniku sprawności przekraczającym jeden najlepszy użytek robiłoby z wydarzeń nieodreagowujących, jednokierunkowych zaworów, sił inercji i strukturalnego relatywizmu w dopasowanej inżyniersko kombinacji w celu optymalizacji użytecznej mocy na wyjściu.

Zarówno interakcje elektromagnetycznej indukcji, jak i układy mechaniczne, posiadają podobne lokalne lub wyspecjalizowane nieodreagowujące wydarzenia. Te naruszenia „prawa” są bardzo wyraźne i bardzo łatwo je wykazać w powtarzalnych badaniach. Mechaniczne naruszenia mają dwie podkategorie: typu linearnego i typu obrotowego. Te ostatnie są łatwiejsze do odtworzenia i wymagają jedynie obrotowego stołka, który można przymocować do podłoża. Do demonstracji najlepiej użyć obrotowego stołka mającego drewniane nogi, który można ustawić na otwartym terenie i usiąść na nim. Spróbujmy wykonać obrót bez dotykania podstawy stołka lub jakichkolwiek innych stałych obiektów. Bardzo szybko stwierdzamy, że możemy wykonać jedynie nieznaczne wahnięcia, ale żadnego obrotu, bez obracania w przeciwnym kierunku ramienia lub innego obiektu nad głową. Wszystko to potwierdza teorię mówiącą, że „nie ma akcji bez reakcji”.

Spróbujmy teraz naruszyć to prawo, wykonując jedną niewielką zmianę: przytwierdźmy krzesło do podłoża tak, żeby oś obrotu była odchylona od pionu o około 15 stopni. Nie do uwierzenia, ale to zmienia wszystko! Usiądźmy teraz na krześle pochylając się lekko w kierunku nowego ustawienia osi obrotu. Aby zacząć się obracać, wystarczy teraz tylko pochylić głowę w prawo lub w lewo! Przy pewnej wprawie można obracać głowę pod kątem 90 stopni w stosunku do „linii padania”. W miarę obracania głową nasz ruch obrotowy zaczyna przyśpieszać - nasz rotor jest teraz stale cięższy po jednej stronie. Potrafię obracać się aż do momentu, w którym przy pełnym zawrocie głowy zostaję dosłownie wyrzucony z tego wirującego krzesła.

Jak widać, niewielka zmiana nachylenia osi obrotu w stosunku do kierunku grawitacji prowadzi do całkowitego naruszenia dotychczasowych równań.

Jest to sytuacja typu nieodreagowu-jącego, ponieważ mamy tu rotor, który może być rozpędzany bez dotykania czegokolwiek. Nie jest to przypadek wolnej energii, ponieważ wymaga wewnętrznego źródła energii i specjalnego mechanizmu, ale napędza się jako reakcja na siłę ciążenia. Przypadek ten jest doskonałym przykładem relatywistycznego nieodreagowującego wydarzenia.

Mechaniczny nieodreagowujący napęd posiada w typowym przypadku oscylujący ciężar zamontowany na rotorze i tak wyregulowany, że oscylacje ciężaru są zsynchronizowane z częstotliwością obrotów. Taki układ został dobrze opisany w książce Roberta Cooka i Joela Dickensona The Death ofRocketry (Śmierć rakietnictwa). Taki układ może wytwarzać linearny ciąg bez żadnego zewnętrznego przemieszczania, przy czym nie jest to układ o współczynniku sprawności przekraczającym jeden.

W elektromagnetyzmie podstawowe nieodreagowujące wydarzenie zostało opisane w pozycji 1 bibliografii (w oryginalnym artykule brak bibliografii, na którą powołuje się autor -przyp. red.). Podręcznik ten podkreśla z całą mocą, że istnienie takiego układu w naturze lub eksperymentalne badanie go jest niemożliwe.

Swobodnie przemieszczające się naładowane cząstki występują wszędzie. Przykładem może być woda. Może ona nie mieć wypadkowego ładunku, ale posiada silnie elektrycznie spolaryzowane molekuły. Kąt zawarty między atomami wodoru połączonymi z atomem tlenu wynosi około 100 stopni, co powoduje, że ta molekuła bardzo szybko orientuje się na wszelkie pola elektryczne i poddaje indukcji, kiedy ich istotna liczba, zorientowanych unisono, znajdzie się w ruchu w polu magnetycznym.

Fale Alfvena są formą naładowanego słonecznego promieniowania, któ-

30 • NEXUS

MARZEC-KWIECIEŃ 2010