49265 Zadura wiersze, Biała Magia, Ćma

658 1 BOHDAN ZA DURĄ

jak zapach gorzkich jałowców i tarnin gdziekolwiek jesteś — wiatry wieją stamtąd

krysztale ciszy — w bursztynie milczenia słowo jest pustą szczeliną powietrza śladem po słońcu jakby sól słoneczna trawiła bursztyn “ i w sól się przemienia

najodleglejsi są najbardziej wierni długie za nami rzucają spojrzenia i tak poważni jak kobiety w czerni

patrzą za nami po kres horyzontu — kochanko burzy i matko milczenia latarnio morska pływających portów

(II⁷ ktajobtatn I amfor, 1968)

ma

Ć

Witkowi

patrz z jaką tkliwością ćma się w świecy spala jak jej doświadcza swym okrężnym lotem czy ćma jedynie wszak palą się obie płomieniem jesteś patrz jak gaśnie płomień spójrz na suficie jasność chybotliwa nożyce świerszczy tną noc za firanką świeca ćma płomień są płomienia strawą ciemnym jego wnętrzem jak rzadko się bywa

(W ktajobraile z amfor, 1968)

-

Biała magia

Anno twe imię jest jak kolor wiśni nieodgadniony — wiśniowy i biały

niech mi się biała pośród nocy przyśni Anna o piersiach jak oliwki małych

Anno twe imię w akrostych niedbały niby w objęciu zamknę i porzucę

niechaj cię strzeże nim ze snu powrócę albo zatracę się w kolorze białym

{W kni)oln.uir / amfor, l%H|

Ars philosophiae już wróbel jeden jest na to dowodem że w ogólności też istnieją wróble

gdy chłód znajdziemy w upalne południe tośmy szczęśliwi i słońcem i chłodem

zło zamieszkuje w każdym z naszych światów więc przyjdzie nam się zgodzić równocześnie

gdy wyobraźnia przegra z intelektem że jest najlepszym najgorszy ze światów

(U' krcijobt,t/M' t Iriłf/or. 1968)