DSCN2319

658    J ANDRZEJEWSKI, MIAZGA

MONIKA Owszem, bardzo ciekawe.

KONRAD W pewnym sensie jesteś niebywała, Moniko.

MONIKA Dziękuję ci, że to doceniasz, zresztą w pewnym antysensie ty też jesteś niebywały. Umówmy się zatem, że od dzisiaj będziemy się wzajemnie podziwiać, ale na dystans. Wszystkiego najlepszego ci życzę, mój drogi. I na razie nie śpiesz się z rozcharakteryzowaniem. Wiem, że nie lubisz się śpieszyć. Miło mi, że na pożegnanie mogłam ci wyświadczyć tak drobną przysługę.

Odłożywszy słuchawkę, Konrad stoi chwilę przy aparacie i poprzez dużą szybę reżyserskiej kabiny spogląda na studio nieco w dole, większość aktorów już się rozeszła, został tylko Łukasz Halicki zabawiający się na środku hali kaduceuszem, pracownicy techniczni rozbierają dekorację. Nagle Konrad zdaje sobie sprawę, że ząb przestał go boleć. Ciekawe - mówi półgłosem sam do siebie. Zdjęcie łańcuchów nie zabiera mu wiele czasu, okazują się jednak zbyt ciężkie i niewygodne do dźwigania, zostawia je zatem na podłodze w kabinie i schodzi do studia. Tam rozgląda się, poszukując sylwetki Łukasza. Ten nieoczekiwanie wyłania się gdzieś z boku: nagi, tylko ze złotą przepaską na biodrach, w uskrzydlonych sandałach i z nieodłącznym kaduceuszem.

HALICKI Czekałem na pana.

KELLER To świetnie się składa, mój drogi.

11ALICKI Chciałem panu powiedzieć, że przez pana o mało co nie wysiadłem.

KELLER Bardzo pięknie grałeś, Łukaszku.

HALICKI Dziękuję, robiłem co mogłem i jak mogłem. Ale kiedy pan powiedział tę kwestię: „W mojej nędzy śpi wolność, miałbym ją zamienić - na twój los niewolnika butnego tyra-

na?”⁵³, poczułem w gardle taki skurcz, iż myślałem przez moment, że się będę musiał rozbeczeć!

KELLER Mam nadzieję, że nie masz do mnie żalu?

HALICKI Chciałbym, żeby kiedyś taki sam szczeniak, jak ja teraz, mógł mi po spektaklu wyznać to samo, co ja wyznałem panu.

KELLER Wzruszasz mnie, Łukaszku. Dziękuję. Ale do rzeczy! Ja ciebie też szukałem.

HALICKI Mnie?

KELLER Chcę cię prosić o pewną przysługę.

HALICKI Jestem na pańskie rozkazy.

KELLER Przysługa, o której myślę, ma charakter dość niecodzienny, powiedziałbym: świąteczny, uroczysty, lecz zarazem nie pozbawiony pewnych elementów...

HALICKI Ziemskich?

KELLER Właśnie!

HALICKI Aby powierzone mi zadanie jak najzgrabniej wypełnić, postaram się zachować wszystkie przymioty Hermesa.

KELLER Trochę szkoda, że będziesz musiał zmienić kostium.

HALICKI A może nie muszę?

KELLER Niestety! Rola, którą chciałbym ci powierzyć do sympatycznego odegrania, posiada wprawdzie bardzo wiele cech zbliżających ją do postaci Hermesa, biorąc jednak pod uwagę, mój drogi, czas oraz położenie geograficzne...

HALICKI Rozumiem, mam wystąpić w ciuchach osobistych?

⁵³ Tłumaczenie Srebrnego: „Mojej doli nieszczęsnej za nic bym, wiedz o tym, / nie zgodził się zamienić na twój los służalczy” (w. 975-976).