NOWE MEDIUM
Realizm i hiperrealizm
Artyści figuralni ostrożniej eksperymentowali z możliwościami farb akrylowych. Działo się tak być może dlatego, że byli oni pod większym wpływem malarstwa tradycyjnego (które przecież jest stricte figuralne). Problemy sztuki figuralnej nie dotyczyły bezpośrednio ani grubości mediów, ani łączenia powierzchni i tekstur, lecz raczej sposobów przedstawiania rzeczywistości.
Aż do lat sześćdziesiątych najszerzej stosowano farby olejne. Jednym z pierwszych malarzy realistów, który zaczął używać akryli, był Anglik David Hockney. Swe wczesne prace malował olejami, lecz w podróży po Stanach Zjednoczonych odkrył tę nową metodę, z którą eksperymentowali artyści amerykańscy. Odtąd większość dzieł malował akrylami. Jednak, co zabawne, swe najbardziej realistyczne obrazy Hockney stworzył farbami olejnymi, co sprawiało wiele kłopotów, na przykład z uzyskaniem dużych mas wycienio-wanego koloru (jak choćby efektów świetlnych na ścianie). Akryle zaś schną szybko, co oznacza, że nie mógł mieszać barw stopniowo, przyciemniając je lub rozjaśniając, tak by nie było widać śladów pędzla. Hockney rozwiązał ten problem, spryskując obraz w trakcie pracy wodą, dzięki czemu farby wciąż były wilgotne. W owym czasie nie znano jeszcze substancji opóźniających proces wysychania.
Eksperymenty Hockneya z nowym medium dały zaskakujące wyniki, na przykład w postaci mas kolorystycznych otrzymanych poprzez dodanie do farby odrobiny detergentu (taki efekt można też uzyskać stosując substancję zwaną płynnym uzdatniaczem
Czyste, intensywne kolory jego prac zachęciły innych malarzy realistów do wypróbowania farb akrylowych, by otrzymać niezwykle różnorodne efekty. Kierunek zwany hiperrealizmem, czy też realizmem fotograficznym, pojawił się częściowo dzięki zastosowaniu farb akrylowych w stylu realistycznym. Akryle są dokładne i czyste jak farby olejne, ale mają o wiele pełniejsze barwy. Ponieważ schną bardzo szybko, wiele szczegółów można dodać w czasie o wiele krótszym, niż przy malowaniu farbami olejnymi.
Hiperrealiści zaczynają od fotografii, którą odtwarzają na dużym formacie z dokładnością, jakiej nie zapewniłby żaden system mechaniczny.
Ryc. 11. David Hockney (1937). Model z nie ukończonym autoportretem. Kolekcja prywatna. Hockney to jeden z głównych przedstawicieli tak zwanego ruchu pop. W jego dziełach łączą się różne style, jak naturalizm. sztuka otwarta, a nawet abstrakcja. Dzięki głębokiemu zainteresowaniu Hockneya akrylami inni artyści europejscy zaakceptowali to medium.
Ryc. 12. David Hockney. Christopher Isherwood i Don Bachardy. Kolekcja prywatna. Ten podwójny portret to jedno z najlepszych dzieł Hockneya. Został namalowany akrylami i stanowi wspaniały przykład, co można osiągnąć tym medium w stylu naturalistycznym. Świetlistość tonów i precyzja formy, którą można uzyskać malując farbami akrylowymi, są porównywalne z wszelkimi innymi mediami, natomiast nasycenie kolorów jest nawet większe.
12