138 7. Zasady obliczeń wytrzymałościowych śrub
138 7. Zasady obliczeń wytrzymałościowych śrub
(7.37)
y' = AAsdnh kx+B). cosh Ax+tg a. Ponieważ dla x = 0, y' — 0, więc
B
tg a
(7.38)
Równanie linii ugięcia przyjmuje zatem postać
M
M
Q cos a
Dla x — l, y — f otrzymamy
-f Itga— f Icosh Ax—-^-sinhłr—
& n A Q cos a
-(l-x)tga+/.
(7.39)
/ = —-—-(l--—-) + tga(l (7.40)
1 Q cos a \ _ cosh Al / B \ A /
Ponieważ dla x = l, y = tga, więc wyrażając we wzorze (7.37) A według równania (7.36), f — (7.40) oraz B — (7.38) otrzymamy
sin a = —— sinh Al. (7.41)
Q
Maksymalny moment zginający występuje w przekroju określonym przez współrzędną x = 0 (rys. 7.14d) i wjmosi
M0 = M+Q(l sin a—f cos a). (7.42)
Podstawiając / i sin a ze wzorów (7.40) i (7.41), otrzymujemy ostatecznie
M0 = M ctgh U — Q
sin a A tgh Al
(7.43)
Jeśli przyjmiemy M0 = cgWx
12 °° °raZ
Q = arF =
or, otrzy
mamy wartość naprężenia gnącego ag, jakie powstanie w śrubie gdy dokręcana nakrętka oprze się swą prostopadłą do osi gwintu płaszczyzną oporową o pochyloną pod kątem a — powierzchnię elementu łączonego
TC ;
— di <7r sin a
(7.44)
Przebieg zmienności naprężeń zginających og w zależności od ar przy
a = 0,01 rad (« 0,5°), E — 2,1 • 105 MPa dla 7 = 5 i ~ = 20 przedsta-
(*! et)
wiono na rys. 7.15! Jak widać z rysunku zginanie stanowić może bardzo istotną składową stanu obciążenia. Dla śrub krótkich i przy małych siłach zacisku wstępnego naprężenie wynikające ze zginania może być nawet dominujące.
Rys. 7.15. Rozkład naprężeń zginających og w zależności od naprężeń rozciągających aT
W praktycznych obliczeniach inżynierskich przyjmuje się dla małych kątów przekosu sin a^.a, cos a ^ 1, a także dla małych tgh|^'j/^-j =
= AL yj-L- Przy takich założeniach wzór (7.44) przyjmie postać
0° = \^rEa- (7-45)
Uproszczony wzór (7.45) przedstawia liniową zależność og od kąta a. Już dla a =0,01 rad przy -j- = 5 naprężenie zginające osiąga wartość
cii
(og — 210 MPa) bliską granicy plastyczności Re stali automatowej A12.
W przypadku jednoczesnego rozciągania, zginania i skręcania warunek wytrzymałości złożonej ma postać
= }/ <* + «,)* + (-< kr> <7-46)
gdzie or, og, x są rzeczywistymi naprężeniami odpowiednio: rozciągającym, zginającym i skręcającym, a Ic, i k, są dopuszczalnymi naprężeniami przy rozciąganiu i skręcaniu.
W obliczeniach statycznie obciążonych połączeń, w których plastyczna deformacja elementów złącznych nie prowadzi do utraty funkcjonalności układu, udział naprężeń zginających można pominąć. Na podstawie licznych badań stwierdza się bowiem, że przy niewielkich kątach przekosu a < 5° wytrzymałość doraźna na rozrywanie śrub ze stali węglo-