47828 obraz4 (50)

¹²    Bronisław Malinowski, Życic seksualne dzikich w północno-zachodniej Mehnwzji, w: Dzida, t. 2, Warszawa 1980, PWN, tłum. Józef Chałasiński i Andrzej Waligórski.

¹³    Tamże, s. 309.

¹¹ Bronisław Malinowski, La sc.snalife et sa repression dans fes societes pri>nitives, s. 130-131.

¹⁵    Zob. M. Griaule, Dicn d'eau\ G. Dietcrlen La rdigion des Ba/n-bara\ D. C. Talaycsva, Wódz słońca. Autobiografia D. C. Ta/ayesvv, Indianina z plemienia Hopt\ Warszawa 1964, PIW. tłum. Henryk Krzecz-kowski.

¹⁶    Bierzemy ten ogólny termin nie w ścisłym znaczeniu, lecz chcemy nim po prostu wyrazić to, żc specjalista, o którego chodzi, styka się z dziedziną „nauk społecznych” w ogóle: a więc z dziedziną właściwej socjologii, etnologii, antropologii kulturalnej, etnografii etc.

¹⁷    Termin ten, zapożyczony od psychoanalityka Baudouina, znaczy tyle co „należący jakościowo do tego samego rodzaju”, „odsyłający do tego samego pnia interpretacyjnego”; my wolelibyśmy termin „izotopowy”.

■ ¹⁸ Rzeczywistość jest bardziej złożona; same funkcje Jowisza są podwójne, jak to było w Rzymie, albo jak to jest z najwyższą władzą w Wedach: rex-fiamcn odpowiada dokładnie raj-brahman.

¹⁹ Gaudę Levi-Strauss, op. cit., s. 289.

-^l) Co maksymalnie stosuje się do tekstu poetyckiego.

²¹ Claude Lćvi-Strauss, op. cit.. s. 289- 290.

²- Moje podkreślenie, gdyż termin ten wydaje się bardzo ważny.

²³ Claude Levi-Strauss, op. cit., s. 92.

"⁴ Nikołaj. Trubiecki, La Phonologie acfuelle, w: Psychologie chi kmgagc, Paris 1933, cytowane przez Claude Levi-Straussa, op. cit;, s. 91.

²³ Claude Levi-Strauss, op. cit.. s. 291.

-^s Jak Trubiecki twierdził o fonologii. Cytowane przez Claude Levi-Straussa, op. cit., s. 91.

²⁷    To, co istotne w tej tablicy, zapożyczamy od Claude Levi-Strau$sa, op. cit., s. 294.

²⁸    Zob. tamże, s. 296.

²⁹    Tamże, s. 301-302.

¹⁵⁰ Tamże, s. 302.

^:iI Zob. C. G. Jung, Symboles et metamorphoses Je la libido. ^s- Zob. Claude Levi-Slrauss, op. cit., s. 282.

Rozdział J1I

^I    Ernst Cassirer (1874-1945), główne dzieła: Pbilosopfiie der sym-holischen For men (t. 1-3, 1923, 1925, 1929); Die Begrifjsform im mythischcn Denken (1922); Sprache mul Myt/ws (1925) i Esej o człowieku, Warszawa 1971, Czytelnik., tłum. Anna Staniewska.

- H. Cassirer, Philosophie der symbolischen For men, t. 2, jw.. s. 38.

^:i Tamże, s. 22; tegoż., Esej o człowieku, jw., s. 69 i 168-109.

⁴    E. Cassirer, Philosophie der symbolischen Formen, t. 2, jw., s. 192 i 194; Esej o człowieku, jw., s. 113.

⁵    E. Cassirer, Philosophie der symbolischen Formen, t, 3, jw., s. 202.

^t; Tamże, s. 559.

^T C. G. Jung, Seelenprobleme, 111, Zurich 1946, s. 49.

⁸    C. G. Jung, Die Psychologie der Uebertragung, Zurich 1946, s. 17, 18, 23.

⁹    Od „numen”, moc, boska wola.

¹⁰    C. G. Jung, Symbole der Wandluug, Zurich 1952, s. 391; tegoż, Von den Wnrzeln des Bewusstseins, Zurich 1954, s. 491; zob. też Jolande Jacobi, Archetype et symbole dcins la psychologie de Jung, w; Polar i te du symbole, La Haye 1960, Desclee et Brouwer. Zob. również: Jolande Jacobi, Psychologia C. G. Junga, Warszawa 1968, PAX, tłum. Stanisław Ławicki.

^II    Jolande Jacobi, Archetype et symbole dans la psychologie de Jung, jw., s. 179.

¹² Jest to tytuł głównego dzieła Junga, Wandlungen utul Symbole der Libido, 1912.

^1:1 J. Jacobi, op. cit., s. 183.

¹⁴    Zob. schematyzm u Kanta.

¹⁵    Por. z Bachclardem, dla którego także symbol implikuje rozbudzoną świadomość.

¹⁰ Termin „zbiorowa” nie jest wcale .aluzjip socjologiczną, znaczy

151