64256 skanuj0024 (94)

kadry, jej doświadczenie, decydować będzie w znacznej mierze o ostatecznym powodzeniu imprezy. Podczas organizowania imprez nizinnych na jednego prowadzącego powinno przypadać 15 uczestników. W przypadku imprez turystyki kwalifikowanej, szczególnie w górach, liczba ta powinna wynosić 10 osób. Jeżeli liczebności w grupach są większe od podanych, organizator zobowiązany jest dokonać podziału grup i zatrudnić większą liczbę prowadzących. Należy przy tym pamiętać, że na mocy Rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z 16 sierpnia 2004 roku (patrz rozdział I) prowadzenie grupy turystycznej w terenie powyżej 1000 m n.p.m. oraz w parkach narodowych, krajobrazowych i rezerwatach udostępnianych dla potrzeb ruchu turystycznego należy powierzyć wykwalifikowanemu przewodnikowi, posiadającemu stosowne uprawniania, adekwatne do miejsca organizacji imprezy.

Szczegółowe zasady postępowania uczestników winien określać regulamin lub zbiór regulaminów imprezy, jeżeli jej program obejmuje również inne elementy (np. regulamin kąpieli, zawodów sportowych itp.). Ze względu na zwiększone ryzyko zaistnienia wypadku podczas imprez pieszych organizowanych w górach ustawodawca w § 1 i § 2 ust. 2 załącznika nr 3 do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 maja 1997 r. w sprawie określenia warunków bezpieczeństwa osób przebywających w górach, kąpiących się i uprawiających sporty wodne określił szczegółowo elementy, jakie powinien zawierać tego typu regulamin (patrz rozdział I). Oprócz wskazań dotyczących zasad bezpieczeństwa i zachowania się podczas imprezy, regulamin powinien obejmować swoim zakresem również wyposażenie i ekwipunek uczestników. Nabiera to szczególnego znaczenia w kontekście organizacji klasycznych obozów wędrownych. Brak określonych elementów wyposażenia, jak również przeciążenie bagażu zbędną odzieżą lub sprzętem może w znacznym stopniu utrudnić prowadzącym sprawne i zgodne ze scenariuszem przeprowadzenie imprezy.

Omawiając zasady organizacji oraz realizacji imprez pieszych, nie sposób pominąć nowej, powstałej w końcu lat 90. w Skandynawii, odmiany poruszania się w terenie ze specjalnie skonstruowanymi kijami, a mianowicie nordic zualking. Jest to połączenie klasycznego marszu z techniką poruszania się na nartach biegowych. Ta zupełnie nowa forma aktywności ruchowej to wspaniała recepta na uatrakcyjnienie dotychczas realizowanych form imprez pieszych i to zarówno krótko-, jak i długoterminowych. Dodatkowym atutem jest szczególnie aspekt zdrowotny tej nowej dyscypliny. Chodzenie wg formuły nordic zualking staje się dużo bardziej efektywne przy znacznym zmniejszeniu obciążenia kończyn i stawów kręgosłupa. Może być zatem realizowane w każdym wieku i służyć poprawie sprawności fizycz-

103