66777 Img00128

132

Zaobserwowano, że prąd o odpowiednio dużej wartości, płynący przez próbkę materiału nadprzewodzącego, może również zlikwidować jego własności nadprzewodzące. Gęstość prądu, która mu odpowiada nazwano krytyczną gęstością prądu. W ogólnym przypadku jej wartość zależy od zewnętrznego pola magnetycznego i temperatury (rys. 2.85-2).

2.86. Stan próbki materiału nadprzewodzącego określony jest więc trzema parametrami: temperaturą T, indukcją magnetyczną B i gęstością prądu J. Stanowi temu odpowiada pozycja punktu w układzie przestrzennym, którego współrzędne określają temperaturę, indukcję magnetyczną i gęstość prądu (rys. 2.86-1). Dla każdego z pierwiastków nadprzewodzących można wyznaczyć powierzchnię krytyczną, określoną przez trzy krzywe krytyczne z rysunków 2.85-1 i 2.85-2. Rozgranicza ona dwa obszary: obszar wewnętrzny, odpowiadający stanowi nadprzewo-Rys. 2.85-2. Charakter zależności kryiycz- dzącemu i obszar zewnętrzny, odpowiadający nej gęstości prądu od temperatury T i induk- Stanowi normalnemu.

cji magnetycznej B    Gdy na przykład przez próbkę przepływa

prąd o gęstości 7, (por. rys. 2.86-1), a indukcja pola magnetycznego wynosi /?,, u-trzymanie stanu nadprzewodzącego próbki wymaga schłodzenia jej do temperatury

Rys. 2.86-1. Obszar nadprzewodnictwa ograniczony powierzchnią krytyczną J-B-T