img198

19 9

waniu, aby obrazy fotopunktów aa zdjęciach pokrywały się ze swoimi odpowiednikami naniesionymi na arkusz fobocapy. Dokładność fotomapy w naszych warunkach charakteryzują np. następująca dopuszczalne błędyj maksymalny błąd położenia fotopuaittu na fotomapie nie powinien przekraczać ^0,8 mm, zaś maksymalne przesunięcie konturów sytuacyjnych na etykach zdjęć mm.

7.^rysoko dokładno fotomapy terenów silnie pofalowanych można uzyskać nowoczesną metodą przetwarzania różnicowego na podstawie kilku zdjęć (ste-reosram). Koszą ono nazwę ortofotwaap.

kapy kreskowe. Fotoszkice i rotonapy sporządza się w postaci odbitek zdjęć fotogrametrycznych. Opierając cię na fotonapach można opracowywać tnapy kreskowe w takiej formie zewnętrznej^-, w jakiej są wykonywane mapy zwykłymi metodami geodezyjnymi, tispy kreskowe mogą być tylko sytuacyjne lub syt uucyjno-wysokeściowe *

Fotogruiujtryozhą kreskową mapę sytuacyjną otrzymamy wówczaB, jeżeli na fotonapach wyciągniemy sytuację tuszem, a następnie poddamy odbitkę procesowi bielenia w odpowiednich kąpielach, Kożna również sporządzić mspę kreskową jako kopię ręczną fotomapy na przezroczystej i mało deformującej się specjalnej kalce, znanoj pod nazv/ą kodatraou.

Sporządzenia mapy kreskowej sytuacyjno-vtysokościowe j na pod3tav/ie fo-tomapy (2ćjęć fotogrametrycznych przetworzonych) wymaga wykonania uzupełniających sdjęu terenowych sytuacyjnych oraz pełnego zdjęcia wysokościowego. Pomiary wykonuje się metodą stolikową, przymocowując do deski stolika odbitkę fotomapy wykonaną na papierze fotograficznym lub odbitkę ozalidową. Oonor/ę zdjęcia stolikowego stanowią punkty stale, o znanych współrzędnych płaskich i wysokościach, tak rozmieszczone na oćbitoe, aby odległości pomiędzy nimi nie przekraczały 0-12 cm, w zależności od warunków terenowych. Stanowiska stolika wybiera się na punutacłi zidentyfi-kcwących w tero'nie i na odbitkach zdjęć, a w razie potrzeby wyznacza się je za pomocą wcięć graficznych na podstawie punktów stałych.

Po wykreśleniu na stoliku na odbitce fotomapy sytuacji i rzeźby terenu (warstwie), poddaje Się tę Ddbitkę wybieleniu 1 otrzymują się tą drogą mapę kreskową sytuacyjno-wysokościową.

Sporządzanie Kap sytuacyjno-wysokościowych (topograf!oznych) metodą stolikową na podkładzie fotomapy nazywa się metodą kombinowaną zdjęcia topograficznego. Jaet to specjalny dział geodezji, który rozwinął się pod nazwą fototopot^afii,

Fotogrametria przestrzenna opiera się na zasadzie dwuocznego przes-l-rzcjinegu widzenia. Aby oglądać przestrzenny obraz mierzonego obszaru, sporządza się dwie klisze fotograficzna zdjęte z dwu róźnyoh punktów A i B, Jedno z tych 2djęć jest przeznaozose dla lewego oka, a drugie - dla prawego. Odcinek AB nazywa się bazą zdjęcia, a dwie kliszo stanowiąoe