img198 (7)

196

waniu, aby obrazy fotopunktów aa zdjęciach pokrywały się ze swoimi odpowiednikami naniesionymi aa arkusz fotomapy. Dokładność fotomapy w na- ' szych warunkach charakteryzują np« następujące dopuszczalne błęćy» maksy-palny błąd położenia fotopua&fcu na fotomapie nie powinien przekraczać -0,3 cm, zaś maksymalne przesunięcie konturów sytuacyjnych na etykach zdjęć -1 mm.

tfysoko dokładne fotomapy terenów silnie pofalowanych można uzyskać nowoczesną metodą przetwarzania różnicowego na podstav/ie kilku zdjęć (stare ogram). Koszą ono nazwę ortofofcomap.

kapy kreskowa. Fotosskice i rotonapy sporządza się w postaci odbitek zdjęć fotogrametrycznych. Opierając się na fotonapach można opracowywać fliapy króssowe w takiej formie zewnętrznej-, w jakiej są wykonywane mapy zwykłymi met odami geodezyjnymi. t*epy kreskowe mogą być tylko sytuacyjne lub sytuucyjno-wysokeściowe.

Fotogrametryczną kreskową mapę sytuacyjną otrzymamy wówczas, jeżeli na fotomanach wyciągniemy sytuację tuszem, a następnie poddamy odbitkę procesowi bielenia w odpowiednich kąpielach, hieżaa również sporządzić mapę kreskową jako kopię ręczną fotomapy na przezroczystej i mało deformującej się specjalnej kalce, znanoj pod nazwą kodatrasu.

Sporządzenie mapy kreskowej sytuacyjno-wysokościowej na pod3tav/ie fotomapy (zdjęć fotogrametrycznych przetworzonych) wymaga wykonania uzupełniających zdjęć terenowych sytuacyjnych oraz pełuego zdjęcia wysokościowego. Pomiary wykonuje się metodą stolikową, przymocowując do deski eto-lika odbitkę fotomapy wykonaną ca papierze fotograficznym lub odbitkę ozolidową. Osnowę zdjęcia stolikowego stanowią punkty stale, o znanych współrzędnych płaskich i wysokościach, tak rozmieszczone oa oćbitoe, aby odległości pomiędzy nini nie przekraczały 0-12 cm, w zależności od warunków terenowych. Stanowiska stolika wybiera się na punktach zidentyfikowanych w tero'nle i na odbitkach zdjęć, a w razie potrzeby wyznacza się jc za pomocą wcięć graficznych na podstawie punktów stałych.

Po wykreśleniu na stoliku ua odbitce fotomapy sytuacji i rzeźby terenu (warstwie), poddaje Się tę odbitkę wybieleniu 1 otrzymują się tą drogą. mapę kreskową sytuacyjuo-wysokościową.

Sporządzanie ma? syttmcyjno-wyaokości owych (topograficznych) metodą stolikową na podkładzie fotomapy nazywa się metodą kombinowaną zdjęcia topograficznego. Jest to specjalny dział geodezji, który rozwinął się pod nazwą fototopografii,

Fotogrametria przestrzenna opiera się na zasadzie ćwuocznego przes-'L-rzćjinego widzenia. Aby oglądać przestrzenny obraz mierzonego obszaru, sporządza się dwie klisze fotograficzna zdjęte z dwu różnyoh punktów A i E. Jedno z tych zdjęć jest prze znaozone dla lewego oka, a drugie - dla prawego. Odcinek AB nazywa się bazą zdjęcia, a dwie kliszo stanowiąoo