66780 img03 (28)

-    przetokę tchawiczo-przełykową typu H, ujawniającą się w wieku noworodkowym, której pewne rozpoznanie jest możliwe nu podstawie tracheoskópii (badanie kontrastowe przełyku nie wyklucza wady);

-    refluks żołądkowo-przełykowy. w którym bronchoskopia uzupełniać może podstawowe badania diagnostyczne;

-    nawrotowa aspiracja pokarmu u niemowląt może wymagać badania popłuczyn to krze likowi' pęcherzykowych, w celu wykrycia obecności makrofagów płucnych obładowanych tłuszczem;

-    rozszczep krtani - rzadka wada wrodzona; zalecane jest badanie sztywnymi rurami bronchoskopowymi.

11.    Przewlekła intubacja wymagać może oceny błony śluzowej tchawicy, ze względu na możliwość występowania ziarniny i zmian dysplastycznych błony śluzowej.

12.    Krwioplucie, krwotok płucny jest wskazaniem do bronehoskopii, podczas której jest możliwe ustalenie miejsca krwawienia, usunięcie skrzepów krwi czopu-jących oskrzela, zastosowanie zabiegów leczniczych, mających na celu opanowanie krwawienia, zwłaszcza dla chorych wymagających interwencji chirurgicznej,

13.    Kaszel przewlekły nie poddający się leczeniu standardowemu. Kaszel jest stałym objawem chorób stanowiących wskazanie do bronehoskopii. Niekiedy pełen zakres nieinwazyjnych badań diagnostycznych i próby leczenia, zwłaszcza przeciwast-matycznego, nie dają jednoznacznej odpowiedzi. Badanie endoskopowe dróg oddechowych decyduje o obecności lub braku morfologicznej przyczyny kaszlu.

14.    Chrypka, bezdźwięczny płacz. Badanie bronchoskopowe może wykazać przyczynę związaną z zaburzeniami anatomicznymi lub czynnościowymi dróg oddechowych,

13. Stan po operacji przetoki tchawiczo-przełykowej objawia się często przewlekłym kaszlem tchawiczym, spowodowanym upośledzeniem ewakuacji śluzu z oskrzeli, w wyniku wrodzonej wiotkości tchawicy, obecności uchyłka tylnej ściany tchawicy (pozostałość po podwiązanej przetoce) i często niedostatkiem nabłonka rzęskowe go w okolicy uchyłka. Najintensywniejsze objawy kliniczne występują w wieku niemowlęcym. Bronchoskopia ustala szczelność zamkniętego połączenia między przełykiem a tchawicą oraz umożliwia ewakuację śluzu zalegającego w oskrzelach.

16.    Stan po resekcji tkanki płucnej, rekonstrukcji dróg oddechowych. Zadaniem bronehoskopii jest usuwanie tworów ziarninowycb zaburzających drożność oskrzeli tub wydalanych nici szwów powodujących miejscowe mechaniczne drażnienie błony śluzowej.

Bronchoskopia spełnia szczególne znaczenie w monitorowaniu przebiegu po przeszczepieniu płuc.

17.    Ocena dróg oddechowych po urazie klatki piersiowej. Częstym powikłaniem urazu klatki piersiowej jest przerwanie oskrzela. Bronchoskopia ustala miejsce, początkowo bezobiawowego uszkodzenia oskrzela i ustala wskazania do korekcji chirurgicznej.

18.    Badanie bronehograiiczne powinno być poprzedzone bronchoskopia. Usunięcie zalegającej wydzieliny, odpowiednie znieczulenie miejscowe błony śluzowej ułatwia wykonanie badania.

19. Bronchoskopia jako metoda umożliwiająca pobranie materiału do badań diagnostycznych. Pobieranie wycinków tworów guzowatych oskrzeli i eksfoliatów błony śluzowej, w celu oceny histologicznej i cytologicznej może decydować o rozpoznaniu choroby. Płukanie oskrzelikowo-pęcherzykowe (BAL) ma zastosowanie w diagnostyce śródmiąższowych chorób płuc, w wykrywaniu patogenów oponuni-stycznych u chorych z wrodzonymi lub nabytymi zespołami upośledzonej odporności - Pneumocystis carinii, wirus cytomegalii, Candida, Aspergillus. Przezoskrzeło-wa biopsja płuc nie ma u dzieci przewagi nad otwartą biopsją płuc. Pobieranie wycinków błony śluzowej oskrzeli w celu oceny stopnia nieswoistego stanu zapalnego ma ograniczone znaczenie diagnostyczne.

20 Gruźlica płuc. Dodatni odczyn tuberkulinowy oraz objawy radiologiczne, wskazujące na narządowy odczyn zapalny, powinny być wskazaniem do bronchosko-pii. Stwierdzenie przetoki węzłowo-oskrzetowej ma wartość równoznaczną z badaniem histologicznym lub wykryciem prątków gruźlicy.

Przedstawione wskazania do bronehoskopii u dzieci nie odnoszą się do jednostek chorobowych. Za podstawę przyjęto objawy, o których wiedzę uzyskano w wywiadzie, badaniu przedmiotowym, obserwacji dziecka i(lub) wykazano zmiany w układzie oddechowym metodami technik obrazowych.