68247 IMGv62

1. MAI alfabet palcowy według J. K. Hendzla

naturalne we wszystkich krajach są jednakowe, znaki zaś bywają niekiedy odmienne”. Autorzy stawiają so-^^K|£«tfigeAMbMnje jeżyka migowego, stąd „...pożądaną byłoby rze-MM|dńe jednakowych znaków... Drogą do tego celu dru-starować moke. To też było jedną z pobudek do ^HfejtffcMfc* w którym podany jest sposób określania

na migi wyrazów przed sześćdziesięciu z górą laty w Instytucie szawskim zaprowadzony’ ’

Słownik jest dziełem obszernym (335 stron), świadczącym o fachowości i walorach Intelektualnych środowiska nauczycielskiego Instytutu.

Kolejne (skryptowe) opracowanie słownika języka migowego, Motors twa Stanisława Siły-Now ickiego, obejmujące 508 razów, ukazało się dopiero w 1961 ”.    ’    _

W 1981 r. wydano opracowany przez Józefa Kazimierza Hendzla Turystyczny słownik, języka migowego^m. Autor ten uwzględnia w nim udoskonalony .przez siebie system notacji graficznej znaków języka migowego Piotra Bożyka”, opracowany w 1976 r. W 1986 roku ukazał się opracowany przez Bogdana Szczepankowski e-go system notacji gestograiicznej", w której zapis jest dokonywany za pośrednictwem czcionek drukarskich. Również w roku 1986 ukazał się Słownik polskiego języka miganego J.K. Hendzla".

Oddzielnego omówienia wymaga ^system językowo-migowy opraco- 8 wany przez B. Szczepankawekiego.

Porównując wkład w rozwój języka migowego P. Bożyka, J.K. Hendzla i B. Szczepankowskiego należy podkreślić znaczenie po raz pierwszy w Polsce opracowanego przez P. Bożyka systemu notacji graficznej języka migowego; udoskonalanie jej (przez J. K. Hendzla, który ponadto opracował zasady tworzenia nowych bliskoznacznych znaków migowych pochodnych od znaku hasła; B.j Szczepankowski zajął się-utworzeniem zasad systemu językowo-migowego oraz opracował system drukowanej notacji gestograficznej.

System językowo -migowy B. Szczepankowski e-go. Urodzony w 1939 r., magister matematyki i logopeda, były nauczyciel w szkole dla niedosłyszących, B. Szczepankowski zajmuje się od lat zagadnieniem porozumiewania niesłyszących i komunikacji migowej. W efekcie tych zainteresowań powstaje opublikowana w 1966 r. praca

⁷⁸    Tamże, s. I, n.

⁷⁹    S. Siła-Nowicki, Opisowy słownik języka migowego. Skrypt pomocniczy do nauki języka migowego na kursie tłumaczy dla głuchych. Związek Spółdzielni Inwalidów. Ośrodek Doskonalenia Zawodowego. Warszawa—grudzień 1961, s. 46 (Wydanie powielaczowe).

⁸⁰    J. K. Hendzel, Turystyczny słownik języka migowego, Warszawa—Kraków 1981, Zakład Wydawniczo-Propagandowy PTTK.

⁸¹    P. Bożyk, Projekt systemu notacji pojęciowego języka migowego dla potrzeb dydaktyki. Promotor doc. Ryszard Ostręba. Katedra Komunikacji WizuataM& 1 Wydział Form Przemysłowych Akademii S|li| Pięknych w Krakowie, 1|H s. 30?

⁸⁸ B. Szczepankowski, Lektorat języka migowego. Kurs wstępny. Wyd. tralny Zarząd Spółdzielczości Inwalidzkiej, Warszawa 1986.

⁸¹ J. K. Hendzel, Słownik polskiego języka miganegoI O-sziyn jfM