71457 Obraz07 (2)

Wojska radzieckie podjęły próbę przełamania obrony niemieckiej na kilku kierunkach: w rejonie Małkini i Łochowa oraz na odcinku od Tłuszcza do Wołomina i Okuniewa. Mimo że natarcie to wspierał, tak jak i poprzednio, silny ogień artylerii, w tym salwy katiusz, a także uderzenia lotnictwa, nie osiągnęło ono powodzenia. Szczególnie zacięte zmagania toczyły 70 A i 47 A. Jednostki radzieckie włamały się nawet do Tłuszcza, lecz Niemcy bronili go z determinacją, gdyż był ważnym dla nich punktem oporu na styku wojsk 2 i 9 A. Walki rozgorzały ponownie pod Wołominem (bił się tu już w pierwszych dniach sierpnia 3 KPanc 2 APanc), gdzie doszło nawet do starć wręcz. Wysiłki te jednak nie przyniosły oczekiwanych rezultatów i armie prawego skrzydła 1 Frontu Białoruskiego ponownie utknęły w miejscu. W dzienniku działań bojowych 9 Armii odnotowano: „Na odcinku IV KPanc SS wszystkie wczorajsze natarcia przeciwnika zostały odparte”. Także feldmarsz. Model mógł tego dnia zameldować, że „przed frontem 2 Armii wielokrotne ataki radzieckie zdołano odeprzeć, a włamanie uzyskane w rejonie Czyżewa oczyszczono przeciwuderzeniami” ¹.

Wyniki sześciodniowego natarcia wojsk marsz. Rokossowskiego były znaczne, lecz nie spełniły oczekiwań strony radzieckiej. Nieprzyjaciel, uprzednio wzmocniony i uzupełniony, okazał się silny, miał znaczne możliwości operacyjne, dzięki czemu mógł stawiać duży opór. 1 chociaż nie potrafił zrealizować stojącego przed nim zadania, polegającego na pełnym ustabilizowaniu sytuacji, to jednak dość skutecznie hamował radzieckie uderzenia. W wyniku tego tempo ich natarcia było nieduże i wyraźnie odbiegało od założonego w kalkulacjach marsz. Żukowa i Rokossowskiego. W ciągu sześciu dni pokonały one jedną trzecią do połowy przestrzeni oddzielającej je od rubieży dolnej Narwi, oddalonej w momencie przystąpienia do realizacji zadania jej osiągnięcia o ok. 120 km. Po drodze przed armiami prawego skrzydła 1 Frontu Białoruskiego, głównie przed 28 i 65 A, znajdowała się jeszcze jedna duża przeszkoda wodna, jaką stanowił Bug. W myśl założeń feldmarsz. Modela rzeka ta miała być ostateczną linią odwrotu 2 A, wobec czego gen. Weiss otrzymał zadanie pełnego wykorzystania jej walorów obronnych. W sumie wyjście wojsk radzieckich nad dolną Narew opóźniało się, a wyglądało na to, że może się jeszcze bardziej przeciągnąć i kosztować wiele wysiłku. Odsuwało to z kolei termin rozpoczęcia następnego etapu działań — operacji warszawskiej.

Strona radziecka mogła jednak jeszcze w tym czasie liczyć, że zahamowanie natarcia wojsk marsz. Rokossowskiego nie jest długotrwałe. Na całym bowiem froncie radziecko-niemieckim Armia Czerwona prowadziła działania zaczepne i sukcesy uzyskane na innych kierunkach mogły szybko znaleźć odbicie na kierunku warszawskim. Coraz bardziej rozprzestrzeniającym się ogniskiem zapalnym stawało się właśnie północne skrzydło Grupy Armii „Środek”.

72

1

Meldunki Grupy Armii „Środek” z 14 i 15 sierpnia 1944 r„ MiD WIH, t. 312. roi. 247. kl. 7803390-7803393 i 7803446-7803449; meldunki 9 Armii z 14 i 15 sierpnia 1944 r., MiD WIH. I. 312, roi. 343, kl. 7916999-7917000 i 7917003 -7917004; KTB 9 A. zapis z 15 sierpnia 1944 r. MiD WIH. I. 312, roi. 343. kl. 7916409