74938 P3041042

tj. Połąceeńła zakładkowe na śruby I nłty

Grubość ramienia kątownika obliczyć można z warunku nośności zginania jednokierunkowego, czyli:

(7.4)

bu

gdzie:

b — długość ramienia kątownika.

Zakłada się, że śruby łączące ramię kątownika, przylegające do pasa słupa będą ścinane i dociskane.

Przykład 7.2

Zapiojeteowae połączenie belki 1300PE ze słupem za pomocą stołka podpo-nowego (jak na rys.7.13). przyjmując reakcję belki V= 46.7 kN.

% Rozwiązanie

Długość podparcia obliczono wg wzorów (7.2, 7.3): k* 1.07 ♦ 1.5 = 2,57 cm

^e=J»„-^k“0.7f'2V.₅-²'^{57 = 3}'⁰⁶-²'⁵⁷“⁰'^49cm

O f|f»

Ponieważ c = Q,49 < ci =    = 1,53 cm. przyjęto c= 1,53 cm

Na stołek podporowy przyjęto kątowniki 70x50x7 o długości 20 cm Moment zginający

*i» 7 ♦ 7 * 14 mm

- 0,75 cm > 0,70 cm

M = 46,7 pp ♦ 1,5-1,4 j* 0.4 kNm Grubość ramema kątownika obliczono wg wzoru (7.4) 6 40

20 21.5

Przyjęto kątownik 75x50x8.

Śruby łączące ramię kątownika ze słupem obliczyć można z warunku na ścinanie i docisk (jak w przykładzie 7.1.)

Podstawy projektowania konstrukcji metalowych

7.2.3. Analiza sił działających na śruby lub nity w połączeniach zakładkowych obciążonych mimośrodowo

[w którym:

W połączeniach zakładkowych obciążonych momentem zginającym M i siłą F obliczenie obciążających bezpośrednio łączniki sił S, jest hardziej złożone.

Załóżmy, że sztywną blachę węzłową połączoną śrubami lub nitami obciążono w sposób jak na rys.7.14. Działającą na połączenie mimośrodowo siłę F można zastąpić układem obciążenia: momentem zginającym {parą sił> M = F e i siłą F. Wypadkowa obciążenia każdego łącznika będzie sumą geometryczną obciążeń Sip {rys.7.I4b) i obciążenia od momentu zginającego Sm (rys.7.14c>. Składową obciążenia od siły F oblicza się jak w połączeniach rozciąganych, czyłń

(7.5)

n — liczba łączników.

| W celu obliczenia składowych obciążenia łączników od momentu zginającego A# analizowano układ jak na rys.7.15. Przy obciążeniu momentem M obrót blachy jest ograniczony oddziaływaniem Sm łączników o wartościach wprost proporcjonalnych do ich odległości od środka obrotu O.

| czyli promieni ri, oraz pól A, przekroju poprzecznego łączników, zatem: S* = k r_rAi,    <7.6a>

w którym:

k — współczynnik proporcjonalności.

Z równania równowagi mamy:

'ZSm r^k^A, Ą =    r?.6b>

Z równania (7.6b) obliczamy:

_k,.....

S Ai-rf

Podstawiając do wzoru (7.6a), otrzymamy:

Załdadąjąc, że w połączeniu będą łączniki o tej samej średnicy, otrzymamy wzór na siłę w i-tym łączniku:

«*- |f-    ^,7-^8d)

Nąjwiększe oddziaływanie generowane będzie w łączniku nąjdalej oddalonym od środka obrotu O.

Przyjmując: rf = xf + yf, można wyznaczyć składowe sił trys.7.l5b):

o _ ^M y*

_r o ■»*

Z W +yf)

$tyM =

Mxj

Ż&f+yf)

(7.7)

397