75843 Scan0002 (70)

blilj iiiid I bfjily limu) żółty osiul czarny osml

iu rt! t j> oninnów -- jt»iuiuii Ay • 'I i Ag¹ » Ag( '1 I

C(h‘ i -'Aa,¹ »AgjC'(h I + Ag —> Agi st S²" -l- 2Ag' —» Ag₂S i

6.2.    Reakcje z raanganianem(VII) potasu w środowisku kwaśnym

Reakcje pozytywne dają te aniony, które posiadają właściwości redukujące w sio sunku do manganianu(VII) potasu (KMn0₄), wykazującego silne właściwości utlc niające. Roztwór manganianu(VII) potasu będzie redukowany (obserwuje się odbarwienie fioletowego roztworu) następującymi anionami: C₂0₄²    N0₂I', Br ,

S²’, Cfw środowisku H₂S0₄. Przebieg niektórych reakcji jest następujący:

5S²' + 8Mn0₄‘ + 24H⁺ -> 5S0₄²‘ + 8Mn²⁺ + 12H₂0 Jony bromkowe, jodkowe i chlorkowe są utleniane odpowiednio do chloru, bromu, jodu a reakcja przebiega według następującego schematu:

10 I ’ + 2Mn0₄' + 16H⁺ -> 5I₂ + 2Mn²⁺ + 8H₂0 Roztwór manganianu(VII) potasu utlenia azotany(III) do azotanów(V)

5N0₂' + 2Mn0₄ ’ + 6H" -> 5N0₃' + 2Mn²⁺ + 3H₂0.

Szczawiany redukująjony manganianu(VII) dopiero na gorąco, według następującego równania:

5C₂0₄²" + 2Mn0₄' + 16H⁺    10CO₂ + 2Mn²' + 8H₂0.

6.3.    Reakcje z jodkiem potasu i jodem

Jeżeli do roztworu zawierającego aniony o charakterze utleniającym, np.: azota-ny(III) N0₂‘, zostanie dodany zakwaszony roztwór jodku potasu KI, wydzieli się wolny jod, którego obecność można stwierdzić wobec skrobi. Przebieg reakcji redukcji jonów N0₂‘ jest następujący:

2N0₂' + 21' + 4H⁺ -»I₂ + 2NO + 2H₂0

Reakcje z jodem I₂

Odbarwienie roztworu jodu wskazuje na obecność anionów o właściwościach redukujących:

S²~ + I₂ -> S 4- 21“

Jod w środowisku kwaśnym utlenia siarczki S²' do siarki S°, a sam redukuje się do jonów jodkowych.

Iirflll» |r / liwnsritl mim liilnym Hi! Ilib Ił

HiilU i ii) ii\ puwtulujr % 11 / i* l» ii it m/lniiiii I •mbtiu gu niibMiu y > ii I uąsnu hr/lit-imwsi li I u t > llł IlkóW kWttSOWyth Mii Itt li lit j u i - a luku h anionów juk i'(>, , N( F, S^J , a ulatniające się m śiodtm i i u i 1= I I »i₅ N( » I I tS

I I )i^J I 211' > COjT 4 I b()

S^J I 211⁴ > lljSt 4 HjC)

!b nh( jc cJidrfllitarysfpc/.ne wylminyih aułmirm

j | ,i u k i im wybrane reakcjo charakterystyczne do ideniyhl ₄, |i t i, >« •., i -i iiiiuli/ę systematyczną zadania należy wykonać według lulu li (, l

* i* * ty Jonu chlorkowego Cl

! Inny Ag¹ wytrącają z roztworów zawierających jnn\ < l hjah AgCI. Chlorek srebra rozpuszcza się w rozcieńczonym ainnnhd u i jon koni|)lcksowy diaminasrebra Ag(NII₃)₂'.

Aj',( :\i + 2NH₃ H₂0 -> (Ag(NI I₃)₂CI i 211.,()

chlorek diaminasrcbra(I)

/. roztworu zawierającego jon diaminasrebra(I) po dodaniu ketem wego(V) wytrąca się ponownie osad AgCI.

Ag(NH₃)₂⁺ 4 Cl ‘ 4 2H⁺ AgClI 4 2NH₄^h ' Roztwór manganianu(VII) potasu KMn0₄ zakwaszony >,lrom u sem siarkowym(VI) w obecności jonów Cl odbarwia .n, i w ,.b i wolny chlor, który możemy poznać po charakteryslyczn\ m mpn, Im I0C1 ‘ 4 2Mn0₄'4 16H⁺ -> 5C1₂4 2Mn²⁺ 4 811₂0.

u* alu je jonu azotanowego(III) N0₂‘

I Siarczan(VI) żelaza(II) FeS0₄ w reakcji z roztworem zawieiiiją> i N0₂' w środowisku słabo kwaśnym tworzy brunatny jon k> nitrozylżelaza(Il)

N0₂" 4Fe²⁺ 4 2H⁺ Fe³⁺ 4 NO 4 H₂0.

Nadmiar jonów Fe²⁺ reaguje z NO tworząc jon Fe(NO) '¹ Fe²⁺ 4 NO -> Fe(NO)²⁺ brunatny.

Wykonanie próby: roztartą na proszek sól żelaza(II) rozpuście w m d.

■ ody i zakwasić 2mol/dm³ FI₂S0₄, następnie bardzo powoli po ścimiiun li pi l i wlać badany roztwór. W miejscu zetknięcia się obu warstw powutflnU Im i'hii|czka.