HL Każdy z nas ma różny poziom integracji sensorycznej. Jed-
ni są bardziej uzdolnieni sportowo, inni językowo i potrafią władać kilkoma językami. Pewni ludzie są szczególnie uzdolnieni artystycznie, pięknie malują lub grają, inni są znakomitymi lekarzami. To tylko niewielka próbka możliwości organizacyjnych szeregu wrażeń oraz tego, w jaki sposób można wykorzystać rezultaty integracji sensorycznej.
Mózg funkcjonuje jako całość, a każda jego część ma do wykonania określone zadanie i jest zależna od innych. Uczenie się w szkole jest funkcją całości układu nerwowego i zależy od współpracy wszystkich jego części.
Integracja sensoryczna jest organizowaniem, interpretacją i przetwarzaniem bodźców zmysłowych. Zależy to od kondycji zdrowotnej narządów zmysłowych i jeśli istnieje podejrzenie, że źle funkcjonują, powinno być przeprowadzone odpowiednie badanie, by wyeliminować ewentualne organiczne zaburzenia, które nie są przedmiotem terapii integracji sensorycznej.
Zarówno drobne, jak i poważne deficyty w jednym lub więcej z percep-cyjnych układów zmysłowych mogą wpływać dezorganizująco na naukę szkolną, umiejętność' zabawy, zdolności ruchowe, samoobsługę i zachowanie.
Nie znamy do końca neurofizjologicznego podłoża zachowania. Zbyt często jednak profesjonaliści i rodzice uważają, że jest ono warunkowane emocjami. Natomiast na podstawie badań w zakresie integracji sensorycznej stwierdza się, że zachowanie raczej zależy od przebiegu procesów neurofizjologicznych. Wydaje się, że jego poprawa może dokonać się bardziej kompleksowo na podstawie zrozumienia neurofizjologicznego podłoża tego procesu i przez terapię integracji sensorycznej odwołującą się do neurofizjologii. Przykłady tego zostaną przedstawione
30