78876 IMGy89

terapii. Musimy dokładnie wiedzieć, czym charakteryzują się wymienione r zaburzenia oraz w jaki sposób leczyć bądź poprawiać stan dzieci nimi I* dotkniętych.    i fa i.; t

CO SPRAWIA, ŻE TERAPIA SI JEST BARDZIEJ SKUTECZNA NIŻ INNE PROGRAMY PERCEPCYJNO-MOTORYCZNE?    U

Weźmy pod uwagę fakt, że na SI składają się trzy czynniki.

1.    Praca badawcza w SI opiera się na TEORII neurofizjologicznej - U

ma więc podstawy naukowe. Znając podstawy neurologii możemy łatwiej zrozumieć, w jaki sposób działa mózg jako całość, w jaki sposób U systemy zmysłów przetwarzają i integrują informacje, jakie objawy, po- L wtarzające się w pracach badawczych, mogą wskazywać na dysfunkcję SI. L W ten sposób, wiedząc czego szukać, możemy łatwiej określić istniejące •, problemy.    L

2.    TESTY integracji sensorycznej i OBSERWACJE KLINICZNE SI pre- L cyzyjniej określają, jakie są deficyty, jak są głębokie i których systemów zmysłów i mechanizmów mózgowych dotyczą.

3.    Ocena - dokonana na podstawie TEORII neurologicznej, TESTÓW SI j i OBSERWACJI KLINICZNEJ - pozwala stwierdzić, jakiego rodzaju terapia jest potrzebna. INTERWENCJA TERAPEUTYCZNA jest zindywidualizowana, ostrożnie i wnikliwie wykorzystuje TEORIĘ i przeprowadzone PRZED ROZPOCZĘCIEM TERAPII TESTY.

DLACZEGO WAŻNE JEST WCZESNE ROZPOZNANIE I WPROWADZĘ- j NIE TERAPII SI?

1.    Wczesna interwencja pozwala uchwycić podstawowe problemy związane z integracją sensoryczno-motoryczną we wczesnym stadium, gdy układ nerwowy dziecka rozwija się i dojrzewa.

2.    Neurolodzy donoszą, że układ nerwowy jest plastyczny. Im wcześniej rozpoczniemy terapię mniejszych czy większych deficytów, tym większe są szanse na ich zmniejszenie. Inni naukowcy stwierdzają, że nawet po wielu latach można uzyskać poprawę. Wydaje się jednak, że im wcześniej, tym lepiej.

3.    Starsze dziecko żyje ze swoim problemem dłużej i jest bardziej wrażliwe na swoje, nie rozumiane przez otoczenie, deficyty. Ponieważ zabrakło wczesnego rozpoznania i terapii, u takiego dziecka powstały wtórne problemy emocjonalne oraz problemy związane z zachowaniem.

W wieku około 7-8 lat dziecko staje się bardziej świadome i wie, że „coś ze mną jest nie tak”. Czasami unika właśnie tych czynności,

116