82033 Obraz6 (64)

prawdy o istocie życia. Musi wszakże istnieć jakiś powód, który uspn wiedliwiałby taką podróż. Jaki to powód?

W latach, o których tu mowa, człowiek szykował się właśnie d| pierwszego lotu na księżyc. Sporo czasu upłynęło już od słynnej mou J. F. Kennedy’ego, w której porównywał on przestrzeń między Ziemi i Księżycem do oceanu; trzeba go przepłynąć, ponieważ jest to wyzwani! dla całej ludzkości.

Wszystko to było dla mnie wówczas szalenie fascynujące. Szczc golnie interesowałem się skąpymi informacjami dotyczącymi potężnyd silników rakiety księżycowej. Amerykanie opracowali wówczas metodi spalania płynnego wodoru z płynnym tlenem. Stało się to możliwe dzięk rozwojowi techniki komputerowej, pozwalającej z dziecinną niemal la twością rozwiązać problem chłodzenia komór spalania.

Cały program kosztował sto miliardów dolarów. A przecież wia domo było, że z tej wysokiej na sto metrów rakiety nie powróci na ziemi, nic prócz maleńkiej „blaszanej puszki”, w której trzech ludzi, stłoczonyc: jak sardynki, będzie się modlić o rozwinięcie spadochronów. Wiadoni też było, że nie przywiezie się z tej podróży żadnych Indian ani złota tylko worek kamieni. Kamienie te jednak będzie można zbadać chc micznie i wtedy dowiemy się nareszcie, czy skały ziemskie i księżycowi są identyczne pod względem składu i wieku.

Chodzi bowiem o to, że nie wiemy, czy Księżyc, zgodnie z teorią astronoma George’a H. Darwina, oderwał się kiedyś od Ziemi¹. Uwa. żąłem tę teorię za słuszną, albowiem teoria konkurencyjna, głosząca, żt Ziemia schwytała gotowy już Księżyc, zawiera fizyczne sprzeczności. Jeśli Księżyc jest częścią Ziemi, to system Ziemia-Księżyc musi składać się z dwu planet, a więc Ziemia jest planetą bliźniaczą. Kiedy Księżyc znajduje się pomiędzy Słońcem a Ziemią, jest wówczas trzecią planetą, gdy zaś pozostaje z tyłu — trzecią planetą jest Ziemia. Fakt, że ta bliźniaczj planeta ma coś wspólnego z liczbą 3, był dla mnie niezwykle intrygujący. Tak samo fascynowała mnie myśl, że istnienie Księżyca mogło być koniecznym warunkiem powstania życia na naszym globie. Gdyby nic Księżyc, nie byłoby ruchu wód, a oceany byłyby tylko wielkim bajorem.

*

I. den pełny obrót Księżyca wokół Ziemi trwa miesiąc gwia/tlowy, ij

27,32 dni

|'o upływie tego czasu Księżyc zajmuje ponownie lę samą pozycję t-l- ilrm gwiazd².

Każdy student medycyny zna na pamięć następujące zdunie ( za-, kitu sin życie rozwija się w łonie matki — począwszy od zaplodtt.....a

-    ii-- porodu — wynosi u człowieka średnio 10 miesięcy gwiaztlowyi h fVll

273 dni

I łowiedziono, że cykl menstruacyjny kobiety sprzęgnięty jest z i ze zywlKlyin rytmem astronomicznym, nie zaś z trwającym o dwa dni dlii - i vt.lt m kolejnych pełni Księżyca. Astronomów — przeważnie mężczyzn = uli i-i jednak nie obchodzi.

\ i /yż. nie przedziwna jest zgodność owych 273 dni z wartością zet a iHnolulnego, wynoszącą

-273°C

W len sposób znowu pojawia się związek Księżyca i wody. Woda ,- o dla mnie jedną z najbardziej tajemniczych substancji systemu pla-hMohoko w biologii uważa się ją za nośnik życia, ponieważ wszystkie .wlą/unc z życiem reakcje zachodzą w środowisku wodnym. Dla mnie |ł--lnal< sedno sprawy stanowi co innego.

Hu wiadomo dlaczego mniej więcej jedna na pięćdziesiąt pięć mi-HinlOw . ząsleczck wody jest rozszczepiona. Trywialne, podstawowe równanie i In uliczne:

H_zO & H⁺ + OH-

i wtula zawsze jest nierozdzielną mieszaniną trzech składni-

tnw

h₃o⁺

h₂o

H.O-

pfpliy I. li Iii/d/iclenia skazane są z góry na niepowodzenie. Ale chociaż nit. puli,tlimy wyjaśnić sprawy tak podstawowej, jak owa troistość wody,

1 W    kiilciiiliit/u posługujemy się miesiącem synixlyc/nym, trwającym ."0»

|_t£| i,, , juki Księżyc zużywa na przyjęcie, po pełnym obiegu, lej wim, | |>o/vc|l

-    Hmmit.i n-, Murt. u (Iktcit len jest dłuższy od miesiąca gwiazdowego, ponieważ /lamin

„u.    su. pi swej orbicie.

56

57

1

Rozkład kontynentów na naszej planecie jest nierównomierny. Odwrotna stroni

2

Ziemi, Ocean Spokojny, jest jedną połacią wody. Wszystkich pięć kontynentów jest --jak dowiedziono — fragmentami jednego prakontynentu (dryf kontynentalny). Wedlu, A. E. Ringwooda oderwanie Księżyca musiało nastąpić w momencie, kiedy wewnątrz Ziemi doszło do oddzielenia żelaznego jądra i krzemianowego płaszcza. Odpadnięcie cięż kiego żelaza w kierunku centrum Ziemi musiało spowodować przyspieszenie jej obrotów, podobnie jak dzieje się to w przypadku wirującej w piruecie tancerki, która obraca się prę dzej, jeśli przyciągnie ramiona do ciała. Z utratą tak pokaźnej masy wiązałby się poważm ubytek impulsu obrotowego Ziemi. Impuls ten musiałby być — w rezultacie — zawarły w obecnej orbicie księżyca. (A. Unsóld)