82168 skanuj0039 (53)

42

ANDRZEJ KOWALCZYK

Inni znowu autorzy zajmujący się „turystyką kulinarną” zwracają uwagę na fakt, iż kojarzone z Monachium (Niemcy) święto Oktoberfest (którego początki sięgają 1810 r., a w 1818 r. przybrało ono obecną formę), stało się bardzo popularne w niektórych regionach USA i corocznie przyciąga wielu turystów krajowych (Hall i in., 2003,331-332). Cytowana wyżej S. Friedberg (2003,5) zwraca ponadto uwagę na fakt, iż tak rozumiana „nowa” geografia kulinarna jest głęboko osadzona w ekonomii politycznej, gdyż upodobania konsumentów są w dużej mierze wynikiem strategii przyjmowanej przez wielkie korporacje zajmujące się produkq'ą i dystrybucją artykułów żywnościowych (Friedberg 2003,5). Pewną próbą „odwrócenia” tej tendencji jest zdobywający coraz większą popularność ruch Slow Food, który ma co prawda licznych zwolenników wśród młodzieży (i osób z wyższym wykształceniem), ale jest jeszcze nieco elitarny. Również i w przypadku idei slow food można przyjąć, że dosyć ważna rola w jej rozpowszechnianiu się przypada turystyce.

O rosnącej popularności turystyki związanej z chęcią odwiedzania przez turystów miejsc znanych ze znakomitej kuchni może świadczyć fakt pojawiania się na rynku licznych ofert proponujących odwiedzanie winnic, plantacji herbaty, destylarni whisky oraz browarów, pobyt w restauracjach, winiarniach i pubach, czy też uczestniczenie w masowych imprezach typu Oktoberfest, związanych ze zbiorami winogron, z okazji dostarczenia na rynek wina pochodzącego z ostatniego winobrania itp.

„Turystyka sportowa”

Rodzajem turystyki kulturowej, który zaczął się upowszechniać jeszcze w XIX w. jest „turystyka sportowa”. Co prawda niemal od niepamiętnych czasów w Europie, Azji i części Afryki dużą popularnością cieszyło się jeździectwo, ale właśnie wtedy w krajach Europy i Ameryki Północnej zaczęto uprawiać kajakarstwo, żeglarstwo, cyklistykę, biegi przełajowe i wiele innych form zachowań pozostających na pograniczu między turystyką a rekreacją. Już w XX w. do szczególnie często uprawianych form „turystyki sportowej” (czy może już sportu amatorskiego?) doszło narciarstwo, które chyba można nazwać najpopularniejszą obecnie formą aktywnych zachowań składających się na „turystykę sportową”, a później surfing i windsurfing.

Zajmując się „turystyką sportową” należy jeszcze wspomnieć o jej dwoistości. Z jednej strony mieszczą się w niej opisane wyżej różnorodne formy turystyki (i rekreacji) czynnej, ale z drugiej strony dla współczesnej „turystyki sportowej” bardzo ważny jest bierny udział zainteresowanych sportem w różnego