82328 IMGA91 (2)

nuzjwi pwiiuowiie

rżenia korzenia. Sadzonki cięte z pędów bocznych w okresie letnim nie wymagają traktowania ukorzeniaczem.

Dla zachowania w okresie ukorzeniania wysokiej wilgotności powietrza (85—95%) stoły, na których ukorzeniane są sadzonki, dobrze jest przykryć niskimi 30—40-centy-metrowymi tunelikami foliowymi, podobnie jak jest to zalecana przy produkcji rozsady szczepionej. Właściwą wilgotność zapewnia okresowe spryskiwanie wodą sadzonek i powierzchni podłoża, np. za pomocą „Pilme-tu". Temperatura powietrza i podłoża w mnożarce w czasie ukorzeniania powinna wynosić 20—25°C. Po 7—10 dniach, kiedy ukorzenione sadzonki wytworzą już małą bryłę korzeniową przesadza się je do doniczek w podłoże organiczne stosowane w gospodarstwie do produkcji rozsady pomidora, nawiezione jednak mniejszą dawką nawozów, taką jak pod wysiew nasion. Sadzonki przeznaczone do uprawy w kulturach hydroponicznych można posadzić w kostki z wełny mineralnej. Po 7 dniach od posadzenia sadzonek do doniczek z podłożem organicznym rośliny należy podlać 1-procentowym roztworem wieloskładnikowej mieszanki mineralnej, np. Florovitem. W zależności od pory roku po 10—14 dniach materiał rozmnożeniowy uzyskany przez sadzonkowanie jest gotowy do posadzenia na miejsce stałe.

Oświęcimski i Pod wyszyńska uzyskali dobre wyniki w ukorzenianiu sadzonek pomidora w wódzia. Sadzonki umieszczone w płaskich, ażurowych pojemnikach zanurza się na głębokość około 5 cm w wodzie, którą należy zmieniać co 2—3 dni. Po 7—10 dniach, kiedy ukażą się pierwsze korzenie przybyszowe, sadzonki przesadza się do doniczek lub pierścieni w podłoże do produkcji rozsady.

Szczególnie cenne odmiany pomidora można mnożyć metodą kultur tkankowych. Koszt wyprodukowania jednej rośliny tą metodą jest podobny do kosztu wyprodukowania rozsady z nasion drogich odmian.

7.1.9. Metody uprawy

Uprawa w głąbie rodzimej. Metoda ta jest stosowana w ogrzewanych szklarniach i tunelach foliowych, a jeszcze częściej w pomieszczeniach nie ogrzewanych. p_fły gotowanie pomieszczeń, nawożenie organ, czne i mineralne oraz zabiegi ochrony rof|j_n jakie należy wykonać przed uprawą, zostak omówione w części ogólnej podręcznik, W pomieszczeniach, w których był już uprą. wiany pomidor w glebie, szczególnie pr*y. datną metodą jest przedłużona uprawa z roj. sady szczepionej, na odpowiednio zdezyn. fekowanej glebie natomiast energooszczędna metoda uprawy w okresie marzec — kwiecień na 24 grona z 1 m^J (rys. 7.2), popa,, dzona uprawą przedplonów lub pędzeniem warzyw lub cebulowych roślin ozdobnych Po zakończeniu zbiorów pomidora pomieszczenie często przygotowuje się do uprawy złocieni.

Uprawa na podkładach grzejących. Wszystkie uprawy wczesne pomidora w szklarniach czy tunelach foliowych, w których technicznie nie ogrzewa się gruntu, powinny być prowadzone na biologicznie grzejących podkładach. Dzięki tym podkładom panuje odpowiednia temperatura wokół systemu korzeniowego roślin oraz zapewniony jest korzystny wzrost stężenia CO. w powietrzu pomieszczenia. Sposoby przygotowania podkładów grzejących ze słomy i z mieszaniny kory i pomiotu kurzego zostały omówione w rozdziale 3.3.

Odległości między wałami lub zagonami i podkładami grzejącymi są często uzależnione od urządzeń technicznych, np. rur ogrzewania wegetacyjnego, oraz od okresu uprawy, od którego m.in. zależy gęstość sadzenia roślin (patrz tab. 7.5). Odległość między rzędami roślin na balotach słomy i na wałach z podkładu grzejącego z kory wynosi zawsze 30 cm, na cylindrycznych belach słomy, w zależności od ich rozścielenia (1,0 lub 1.2 m). może wynosić 50 lub 60 cm. Zastosowanie tak dużych odległości między rzędami na zagonie jest szczególnie wskazane we wszystkich tych pomieszczeniach, w których występują trudności z obniżeniem wilgotności powietrza pomiędzy roślinami, tj. w szklarniach bez ogrzewania wegetacyjnego oraz w szklarniach i tunelach nie ogrzewanych.

Uprawiając pomidory na podkładach grzejących należy pamiętać o dość luźnym przywiązywaniu roślin do podpór, tak aby w miarę osiadania podkładu, szczególni* słomy, nie nastąpiło wyrwanie roślin z podłoża.

Prowadzenie roślin. W szklarniach i tunelach uprawia się przeważnie odmiany pomidora o wzroście monopodialnym. cięte na jeden pęd przewodni, wymagające podpierania. Podporami są najczęściej sznurki zwisające z drutów rozciągniętych poziomo na wysokości 1.8—3.2 m. Najlepsze są sznurki z tworzywa sztucznego, np. polipropylenowe. gdyż są trwałe i łatwo je zdezynfekować przed powtórnym użyciem. Wszędzie gdzie jest to możliwe, tradycyjny sposób przywiązywania sznurka do podstawy łodygi powinien być zastąpiony podkładaniem końca sznurka pod bryłę korzeniową w momencie sadzenia rozsady (rys. 7.8). Do górnego drutu sznurek przywiązywany jest przed sadzeniem roślin w takich odległościach, w jakich rozsada będzie sadzona w rzędzie. Ten sposób wiązania ułatwia pracę i zmniejsza jej nakład, zarówno na początku uprawy, jak i przy usuwaniu roślin. Sznurków po likwidacji uprawy nie trzeba odwiązywać. wystarczy je zarzucić na druty i tak mogą pozostać do następnego cyklu.

Uprawa na stołach. W gospodarstwach warzywniczych oraz warzy-wniczo-kwiaciarskich pomidor bywa uprawiany na stolach. Najodpowiedniejsze są stoły niskie (wysokości 40 cm). Prace pielęgnacyjne i zbiory owoców mogą być wówczas wykonywane z przejść'między stolami.

W stolach wyższych i szerszych od 1 m konieczne jest wzmocnienie środka płyty tak. aby po stole mogła poruszać się osoba zajmująca się pracami pielęgnacyjnymi i zbiorami z roślin rosnących w środkowych rzędach.

Na stolach uprawiane są przeważnie typowe odmiany szklarniowe o wzroście mo-nopodialnym. prowadzone na jeden pęd. Do tego rodzaju uprawy najczęściej stosuje się podłoże organiczne. Grubość jego warstwy zależy od sposobu nawadniania. Przy nawadnianiu z węża zakończonego sitkiem warstwa podłoża powinna wynosić 15—20 cm. przy deszczowaniu rozpryskowym może mieć tylko 10 cm, a przy nawadnianiu krop-1 lowym i możliwości płynnego nawożenia] ilość |>odłoża zależy od sposobu prowadzenia roślin. Gdy rośliny prowadzi się na 8—10 gron, na jedną roślinę powinno przypadać 10dm³ podłoża, gdy na 5—7 gron — 7 dm³,|_ a na 3—4 grona — 5 dm. Na stołach z nawadnianiem kroplowym może być również prowadzona uprawa w cylindrach o średnicy 18 cm i wysokości 20 cm. ustawionych na 3—5-centymetrowej warstwie tego samego podłoża, jakie zastosowano w cylindrach. Bardzo przydatna do tej uprawy może być rozsada z przedłużonego cyklu produkcji-

Podłoże na stołach po uprawie kwiatów należy bezwzględnie poddać analizie chemicznej i przed uprawą pomidora sprawdzić zasolenie, odczyn i zawartość przyswajalnych form makroelementów. a w podłożach torfowych także mikroelementów. Jeśli zachodzi potrzeba należy uzupełnić je do wymaganego poziomu (tab. 4.6).

Inne metody uprawy. Pomidor jest rośliną, którą można uprawiać metodami bez-glebowymi Podstawowe informacje dotyczące tych metod zawarte są w rozdziale 5.

7.1.10. Zabiegi pielęgnacyjne

Rys. 7A Schemat sadzenia i pionowego prowadzenia pomidora w uprawie przedłużonej: A — sposób nałożenia pętli na drut oraz zaczepienie rośliny jej końcówką z kulką plastykową, B — pętla ze sznurka zakończona kulką plastykową