85970 image49 (17)

przedramię chorego spoczywa na przedramieniu kinezyterapeuty, który drugą ręką stabilizuje bark.

Ruch: prostowanie ramienia.

Przy użyciu zestatou ciężarkowo-bloczkowego.

Pw.: siad, stab. barków skrzyżnie pasami, lub leżenie przodem, stab. klatki piersiowej pasem. Mankiet obejmujący ^l/₃ dalszą ramienia łączy się z ciężarem linką biegnącą przez bloczek kierunkowy znajdujący się w siadzie od strony pleców chorego na wysokości stawu barkowego, a w leżeniu przodem na szczycie łóżka — dogłowowo.

Wykonuje chory.

Sposób 1 (ryc. 112).

Stanie tyłem blisko drabinki, kkg. wzdłuż tułowia. Chwyt oburącz za szczebel na zmianę nachwytem i podchwytem. Wypad w przód bez zwalniania chwytu rąk.

Sposób 2 (ryc. 113).

Stanie przodem do drabinki w odległości 50—60 cm od niej. Chwyt oburącz za szczebel na wysokości klatki piersiowej. Zbliżanie klatki piersiowej do drabinki z równoczesnym prostowaniem ramion. W czasie ruchu należy trzymać ramiona jak najbliżej klatki piersiowej.

Ograniczenie odwodzenia ramienia Wykonuje kinezyterapeuta. a. W pozycji siedzącej (ryc. 114).

Pw.: siad, stab. barków skrzyżnie pasami.

Chwyt: jedną ręką podchwytem w ^l/₃ dalszej ramienia w ten sposób, że przedramię chorego spoczywa na przedramieniu kinezyterapeuty, który drugą ręką stabilizuje dodatkowo bark.

Bark stabilizuje się tylko przy redresji ograniczenia odwodzenia ramienia do kąta 90°, ponieważ ruch ten odbywa się dalej wraz z łopatką i obojczykiem.

Ruch: odwodzenie ramienia.

53