86426 ScannedImage 70

Tęczowy Wąż 73

w przypadku Jarapiri, który ostatecznie dotarł na północ do Miłingimbi na wybrzeżu Ziemi Amhema). Np. Wielki Wąż Kunukban, czamogłowy pyton, przybył z wyspy Puruyu:nungu:kanian na Morzu Timor. Wylądował w Kunununju (obecnie Wynd-ham), gdyż pragnął zmierzyć się z Ekalarwanem, niewidzialnym bóstwem, by wydrzeć mu sekrety ludzi: prawo, kulturę, rytuały i ceremonie. Ponieważ Ekalarwan był niewidzialny, Wąż popełzł za jego psem Djaringinem. Pies odciągnął go od swego pana, zmuszając do przejścia wielkiego szlaku przez cały kraj i tworzenia tam koryt rzek i źródeł. Ostatecznie Kunukban zdołał zagonić boga Ekalarwana do miejsca zwanego wzniesieniem Wamburing. Tam zatrzymali się i wydobył ludzkie sekrety od swego oponenta. Sekrety te Wąż przekazał potem ludziom, którzy uczą swych młodzieńców ich elementów w czasie wędrówki jego śladem. Kunukban sprawił jednak przede wszystkim, jak wskazuje Cowan, że ludzie mogą „odpowiadać” Ekalarwanowi, symbolem tego jest głos warkotki. Zgodnie z mitem Kunukban kontynuował swoją wędrówkę w głąb kraju, wzdłuż koryt rzek dorzecza Ord i Victorii, by rozdzielać prawa również i mieszkańcom interioru. Rozzłościło to Ekalarwana, który nie chciał, by jego sekrety stały się powszechnie dostępne. Posłał Dzierzbę Jolpol, aby odebrał sekrety. Jolpol spotkał Kunukbana w miejscu zwanym Parndukarni. Zwiódł go słodkimi słowami, traktując go jak kobietę. Wąż zgodził się, by Jolpol wsadził jego głowę do ognia. Jednak kukułka — Ptak Gromu Koel/Kurukura zaatakowała ptaka Jolpol. W efekcie przegnała go, ale w toku walki Ptak Gromu został w całości osmalony, Jolpol częściowo, zaś Kunukban opalił sobie głowę.

Razem kontynuowali dalszą podróż, po czym rozdzielili się. Kurukura poleciała ku Tennant Greek, gdzie osiadła w strumieniu Djun-gurra-gurro. Kunukban dotarł do laguny Beetalago w Newcastle Waters, gdzie wcielił się w wody, by już nigdy nie wyłonić się na ziemi. Powiada się, że dalej wędrował pod ziemią, by dotrzeć do zatoki Karpentaria⁷⁷.

W tego typu mitach Wielki Wąż jest więc pośrednikiem między Stwórcą i kosmosem, którego zadaniem jest wyposażenie stworzonej ziemi w to, co najcenniejsze dla Aborygenów — źródła wody, zaś ludzi w kulturę. W jego heroicznym działaniu wspiera go Ptak Gromu, w tym wypadku pierwiastek kobiecy - kukułka. Stając się jednością rozpowszechniali bez przeszkód wartości, nawet trickster Jolpol nie mógł im przeszkodzić. Napięcie między Tęczowym Wężem i Praojcem jest pozytywne, gdyż nadaje objawieniu tajemnicy wymiar heroiczny. W cyklu Kunapipi Tęczowy Wąż Wittee/Wedarragama jest tym, który gwałci córki Wielkiej Bogini, chodzącym penisem, ucieleśnieniem pierwiastka męskiego, który w jedności z żeńskim produkuje rytuały dojrzewania. Maraii(a)n „święta wiedza” pochodzi ze stosunku. Dla Dalabonów Tęczowy Wąż jest wcieleniem ich Wielkiej Matki, idąc przed Kunapipi, przygotowywał jej miejsce.

⁷⁷ A. A r n d t, The Dreaming of Kunukban, „Oceania” 1965, vol. 35, nr 4.