87570 skanuj0007 (126)

Rozdziel /. Testy 1.3. Fleksja

1.3.2. Z a i inek

1.3.2.1.    Jaki j były kryteria odmiany zaimków w języku p e

a)    przyrostki tematyczne. r.p. -o-

b)    znaczenie:

c)    rodzaj grarr.aty czny;

d)    u pic zaimków było tak niewiele, że każdy z nici? oJmieniar >i< według własnego modelu.

1.3.2.2.    Jakie są kryteria odmiany zaimków w język.. polskim?

a)    znaczenie:

b)    rodzaj gramatyczny:

e)    postać wygłosu tematu:

d)    zaimki nie są jednolitą klasą wyrazów i odmieniają się według różnych kryteriów.

1 ' 2 Charakterystyczne cechy odmiany zaimków osobowych to:

a) archaiczność paradygmatów: li i supletywizm form przypadkowych;

e)    supletywizm form Ip. i Im::, w I i 2 os.;

d) brak kategorii rodzaju w ! i 2 os. ip. i Imn.

.'.3.2.4, Co łączy zaimek fu z. łacińskim i go?

a)    wspólne znaczenie;

b)    pochodzenie od pte. ♦cg ‘turni:

c)    nic nic łączy tych wyrazów;

d)    polski zaimek wywodzi się / formy łacińskiej.

1.3.2.5. Jakiego pochodzenia jes: / w zaimku ja'}

a)    jest to głoska pierwotna, pochodzenia pie.;

b)    jes: to głoska pierwotna, pochodzenia psh;

c)    jest to głoska wtórna, protetyczna, pochodzenia polskiego.

d)    jest to głoska wtórna, analogiczna, pochodzenia polskiego.

1 3.2.0. Które oboczności tematów zaimkowy ci: są kontynuacją suplctywi-zmu pie.?

a)    ja : mnie;

b)    mnie : mi;

4S

c) ja : my: cl) on : jego.

1.3.2. '!'. Jaka jest zasadnicza różnica między zaimkami I i Z es Ip i Imn. a 3 os. Ip. i Imn ’

a) zaimki 1 i 2 os maja genezę pie . a 3 o> psi.:

bi zaimki 1 i 2 os sa bezrodzajowe, a 3 os. maja kategorię rou/ain.

c) paradygmaty zaimków I i 2 os. sa dziedzictwem pie.. a paradygmat deklinacyjr.y 3 os ukształtował się w języku polskim; di zaimek 3 os. Ip. i ':mt. charakter.żuje się warianty wnością semantyczna, która nie występuje w zaimkach I i 2 os.

1.3.2.8 Oboczne fon yesil    ' • ę:mie_fc: mvv/ę: .vfV sa.:

a i dziedzictw cm praslow iańskim. bi świadectwem staropolskie!’, różnic di.ilektalnych; c) przejawem różnych tendencji artykulacyjnych samogłosek

e) wykładnikiem różnic semantycznych.

i 3 2.u. Supletywizm form paradygmatycznych zaimka • u .    •• • u jest:

a: dziedzictwem epoki pie. (jak ja : wmV. >.

b)    innowacja prasłowiańska;

et wytworzone w poiszezyźnie w wyniku zmian roueiyeznych; di wytworzony w polszczyżnie w w\ niku kontaminacii paradygmatów dwu /.limków.

1.3.2.    i0. W jakich funkcjach występow ał zir.m.ek *:iuja.ji\' ai analbiyczncj;

b)    dzierżawczej:

c)    względnej: d .• osobowej.

1.3.2.    i I. Jakiego pochodzenia jest «- w formach zaimkowych ... " •. r,U .•>;!/. nim‘^>

a)    przyimkowego, r.p. *shn-:

b)    zaimkowego, np. on. niego. memu.

c)    protetycznego, np. h - jego —> nieg-.,-:

d)    pierwotnego (dziedzictwo pic.).

13.2.12. Z jakich elementów składa sic wyraz

a)    jest niepodzielny;

b)    jest dwuelementowy: ne ~ ń:

c)    jest dwuelementowy. wen ~ miękkość a ):

d)    jest trójekmentowy; u - e - ń.

49