DSCN0396

zamocowujemy w imadłach, a większe przytwierdzamy specjalnymi uchwytami do stęłu. Jedynie przedmioty bardzo duże i ciężkie można obrabiać bez zamocowania.

Imadło ślusarskie powinno odpowiadać następującym warunkom:

a. Przedmiot w nim zamocowany powinien być uchwycony dostatecznie mocno.

b. Zamocowanie nie powinno uszkadzać przedmiotu (np. powodować zgniecenia, obłamania itp.).

c. Zamocowanie powinno umożliwiać odpowiednie ustawienie obrabianej powierzchni (przeważnie poziome) szybko i bez nadmiernego wysiłku.

Zależnie od rodzaju umocowanego przedmiotu rozróżniamy następujące typy imadeł:

1)    ślusarskie: a) zawiasowe, b) równoległe, c) ręczne,

2)    do rur,

3)    maszynowe.

Ponadto stosowane są urządzenia specjalne, np. do zamocowy-wania zespołów samochodu.

Ślusarskie imadło zawiasowe przedstawia rys. 1. Imadło takie jest odkute ze stali. Zasadniczymi częściami są dwie szczęki stała i ruchoma oraz śruba z pochwą.

Imadło przykręca się do stołu w taki sposób, żeby jedna szczęka była unieruchomiona. Zamocowujące krawędzie szczęk ustawia się poziomo. Imadła zawiasowe odznaczają się prostą budową i są wytrzymałe na uderzenia, jednakże wskutek zawiasowej budowy nieprawidłowo zamocowują przedmiot, ponieważ powierzchnie szczęk imadła po rozchyleniu nie są do siebie równoległe. Imadła tego typu służą przeważnie do prac, przy których stosuje się uderzenia młotkiem, np. do gięcia płaskowników.

Imadło równoległe (rys. 2) składa się z dwóch szczęk żeliwnych i że śruby z pochwą do zsuwania oraz rozsuwania szczęk. Jedna ze szczęk jest odlana łącznie z płytką przykręcaną do stołu i pozostaje nieruchoma. Szczęka ta ma prowadnice, po których przesuwa się szczęka ruchoma.

Spotykamy imadła równoległe z przesuwaną szczęką przednią lub imadła z przesuwaną szczęką tylną. Na szczęce tylnej znajduje się nadlew, który służy za kowadełko. Imadła równoległe mogą być zaopatrzone w urządzenia umożliwiające obrót wokół osi pionowej, co ułatwia wygodne ustawienie obrabianej powierzchni w stosunku do ślusarza.

Rys. 3. Prawidłowe ustawienie imadła

Imadła równoległe, ze względu na dość skomplikowany kształt, wykonywane są z żeliwa. Ponieważ żeliwo jest stosunkowo kruche, uchwyty szczęk zaopatruje się w stalowe listewki rowkowane równoległe lub krzyżowo i zahartowane. Imadła żeliwne nie znoszą silnych uderzeń i dlatego nie mają zastosowania w pracowniach o przewadze robót konstrukcyjnych, w których występuje gięcie, nitowanie itp., natomiast są niezastąpione w przypadku robót dokładnych. Normalne imadło ślusarskie powinno być ustawione na stole w taki sposób, żeby wierzchołek szczęk znajdował się na wysokości łokcia ślusarza, gdy ten podpiera się pod brodę pięścią, będąc w pozycji swobodnie wyprostowanej (rys. 3).

Imadło ręczne. Przedmioty drobne, wymagające przy obróbce częstego pokręcania, zamocowujeniy w imadłach ręcznych (rys. 4), trzymanych w lewej ręce i opierając przedmiot o imadło, obra-

9