58
świecie, sobie, Bogu. Przyglądając się różnym dolegliwościom świata, widzi lekarstwo w zdyscyplinowaniu ducha, w zrozumieniu właściwego przeznaczenia człowieka, jakim jest dążenie wzwyż:
Z sumienia twego uczyń biel, amarant z krwi serdecznej i pod Ojczyzny stopy ściel białoczerwony trud i cel, a sztandar stworzysz wiecznyl
Wierszyk ten winien figurować w czytan-kach szkolnych, a nauczyciel winien go uczynić duchową własnością dziecka, aby wiedziało, co ma czynić
Qdy z lewej wróg i z prawej wróg.
W wierszach osobistych opiewa poeta radość ogniska domowego, wielbi dobroć żony, zdradza nadzieje, pokładane w synach, rozmawia z przyrodą. Słowem, jest to podnoszenie na wyżyny uroku szarej codzienności, w przekonaniu, że od nas głównie zależy to, co zrobimy z życiem i światem.
Z wierszy religijnych wyróżnia się Confi-teor, przypominający prostotą i szczerością Rozmowę wieczorną. Ale zachodzi duża różnica pomiędzy religijnością Rostworowskiego a Mickiewicza, różnica nie stopnia oczywiście, ani głębi, ale po prostu samego typu doznania religij-