mując nachwytem ramiona w ich '/3 bliższej (kinezyterapeuta siedzi od strony pleców chorego jak na ryc. 33).
Wysuwanie i cofanie barków a. W leżeniu przodem, (ryc. 34).
Pw.: leżenie przodem, pod głowę i klatkę piersiową podkładamy wałek z koca.
Chwyt: jedną ręką w ten sposób, że palce II—V obejmują bark od przodu, a kciuk spoczywa na wyrostku barkowym łopatki, przedramię chorego spoczywa na przedramieniu kinezyterapeuty, który drugą ręką stabilizuje klatkę piersiową w okolicy międzyłopatkowej.
Ruch: wysuwanie i cofanie barku.
Ryc. 34.
Ryc. 35.
b. W siadzie (ryc. 35).
Pw.: siad.
Chwyt: nachwytem w ten sposób, że palce II—V spoczywają na bocznej powierzchni barków, a kciuki na grzebieniach łopatek.
Ruch: wysuwanie i cofanie barków.
Obwodzenie barków
a. W leżeniu przodem (patrz ryc. 34).
Pw.: leżenie przodem, pod głowę i klatkę piersiową podkładamy wałek z koca.
Chwyt: jedną ręką w ten sposób, że palce II—V obejmują bark od przodu, a kciuk spoczywa na wyrostku barkowym łopatki (ramię chorego spoczywa na przedramieniu kinezyterapeuty), drugą ręką stabilizujemy klatkę piersiową w okolicy międzyłopatkowej.
Ruch: krążenie barkiem.
b. w siadzie.
Pw.: siad.
Chwyt: jedną ręką podchwytem w ten sposób, że palce II—V wsuwa się do dołu pachowego, a kciuk spoczywa na tylnej powierzchni barku. Drugą ręką obejmuje się bark od góry.
Ruch: krążenie barkiem.
24