img024 (41)

Nauczyciel zadaje dzieciom rytmiczne pytanie:

• Jak nazywa się twój pies?

f J> J> J J    I J> J> J « II

Jak na - zy- wa    się twój pies?

Dzieci podają odpowiedź, swobodnie ją rytmizując.

5.    Zabawa ruchowa Szczeniaczki.

Nauczyciel rozkłada na podłodze kilka obręczy (koszyczków). Do ich środka wchodzą dzieci szczeniaczki oznakowane tym samym kolorem szarfy. Słysząc dźwięki melodii granej przez nauczyciela na pianinie (lub jej nagrania na płycie CD), szczeniaczki wychodzą z koszyczka i chodzą swobodnie po sali na czworakach. Podczas przerwy w muzyce wracają do swoich koszyczków, poszczekując radośnie.

Zabawę powtarzamy.

6.    Zabawa muzyczna Próba psa.

Dzieci naśladują głos psa. Zmieniając barwę i intonację głosu, wyraźająjego zdenerwowanie (głośne szczekanie, warczenie), prośbę (ciche skomlenie), radość (wesoło, dość głośno) itp.

1. Słuchanie piosenki Wróbelki zimą (sł. W. Broniewski, muz. K. Kwiatkowska) w wykonaniu nauczyciela (lub jej nagrania na płycie CD).

Umiarkowanie

1* f r r r t	•C_Dt Ł_ r --?—	A, ,	7" 7’ - > - a *
1 u n «=i	^ M * ■		ćd..d J--

Ćwir, ćwir, ćwir, zi - ma bia - la

po - dwó-rc-czko przy - sy - pa - ta.

	k Pk k	0	E'	1	D	h^er -
	J

W bia-łym pu-chu ca-ta zie-mis, nic nie wi-dać do je-dze-nia, ćwir, ćwir, ćwir, do je-dze-nia.

I

Ćwir, ćwir, ćwir, zima biała podwóreczko przysypała.

W białym puchu cała ziemia, nic nie widać do jedzenia, ćwir, ćwir, ćwir. do jedzenia.

II

Ćwir, ćwir, ćwir, na podwórko wyglądamy z gniazdka dziurką. Czy na ziemię dla wróbelków nie wysypią kartofelków, ćwir, ćwir, ćwir. kartofelków.

2.

Rozmowa na temat piosenki.

O jakich ptakach jest mowa w piosence?

Dlaczego ptaki były głodne?

Dlaczego wróbelki wyglądały z gniazda?

3.

Zabawa inscenizowana przy piosence.

Dzieci ustawione sąna obwodzie koła. Nauczyciel śpiewa piosenkę, jednocześnie interpretując ruchem i gestami jej treść. Dzieci powtarzają za nauczycielem wszystkie czynności.

Ćwir, ćwir. ćwir, zima biała

podwóreczko przysypała.

W białym puchu cała ziemia, nic nie widać do jedzenia, ćwir, ćwir, ćwir, do jedzenia.

-    Dzieci kładądłonie na ramionach, tworząc małe skrzydełka. Wspinająsię na palce i opadająna ziemię na słowa: ćwir, ćwir, ćwir.

-    Unoszą ręce wysoko nad głowę i wolno opuszczają w dół. Przebierając szybko palcami, naśladują sypanie płatków śniegu.

-    Zataczają nisko rękami półkola.

-    Palcem wskazującym pokazują znak negacji.

-    Jak na początku.