*9*
W niemal każdym opracowaniu zmierzającym, w odpowiednim przedziale czasowym, do syntezy literatury dziecięcej pojawiają się rozdziały poświęcone bajce i baśni. Zawierają one przegląd twórczości poszczególnych autorów, uporządkowany pod względem chronologicznym (tak postępują autorzy serii podręczników „Literatura dla dzieci i młodzieży...”), bądź próbę typologicznego opisu gatunku na podstawie analizy jego najciekawszych realizacji, czego interesującym przykładem śą studia poświęcone baśni i bajce pióra J. Cieślikowskiego zawarte przede wszystkim w dwu jego książkach: Wielka zaibawa oraz Literatura i podkultura dziecięca. Uważny czytelnik śledzący publikacje krytycznoliterackie poświęcone twórczości dla najmłodszych znajdzie wśród nich szczególnie wiele omówień i recenzji z najciekawszych i najcelniejszych utworów o tematyce fantastycznej. Baśni i bajce poświęcone są też rozprawy teoretycznoliterackie porządkujące problematykę genologiczną i sytuujące ją na szerszym tle zjawisk literackich (część z nich zebr aha została w cennym tomie Baśń i dziecko. Zagadnienia związane z tymi gatunkami nie stanowią jednak domeny literaturoznawstwa. [Pedagodzy zastanawiają się więc nad edukacyjną użytecznością fabuł bajkowych, psychologowie rozważają wpływ tekstów fantastycznych na rozwój psychiczny dzieci i młodzieży, a także zagadnienia recepcji tego rodzaju utworów przez młodych czytelni-kójn^Jfolkloryści wreszcie próbują rozstrzygnąć szczegółowe problemy związane z przyswajaniem tekstów
5