68
z którego otrzymuje się składowe wektora .v(2) - x(i), a następnie składowe wektora x(2) drugiego przybliżenia rozwiązania.
Procedura kontynuowana jest iteracyjnie aż do momentu spełnienia w pewnym kroku k+ 1 warunków
||/(*m)| <s • |
(3.102) |
|*m “*(*)!< ® |
(3.103)- |
zakończenia obliczeń. Otrzymany w kroku k+1 wektor jt(*+i) zostaje przyjęty jako przybliżone rozwiązanie danego równania (3.77).
Jeżeli w wyniku realizacji określonej liczby kroków algorytmu nie zostaną spełnione warunki zakończenia obliczeń, dokonuje się wyboru nowego punktu początkowego x(0) dla iteracji. Obliczenia wykonywane są od początku według opisanej kolejności.
Nowy punkt początkowy .v(0) dla iteracji jest ustalany również wtedy, gdy po wyznaczeniu przybliżonej wartości pewnego rozwiązania poszukiwane są następne pierwiastki równania.
Jak wspomniano, najbardziej pracochłonną częścią obliczeń jest numeryczne wyznaczanie macierzy Jacobiego w każdym kolejnym kroku k+1 iteracji. W celu zmniejszenia nakładu obliczeniowego i przyspieszenia obliczeń przy rozwiązywaniu układów złożonych z dużej liczby równań, stosuje się często uproszczenie algorytmu polegające na: a) jednokrotnym obliczeniu macierzy Jf (*) dla x = x(0, i kontynuacji obliczeń według formuły
X(0) eR",
(3.104)
b) wyznaczeniu macierzy Jacobiego co pewną ilość kroków.
W podrozdziale 3.2.1 dotyczącym algorytmu iteracji prostej zwrócono uwagę na to, że równanie (3.77) można zapisać w postaci równoważnego jemu ze względu na posiadany zbiór rozwiązań równania
x = F(x), (3.105)
definiując odwzorowanie F(-): R'! —> R" na przykład w postaci
fQ:R” 9 x —> F(x)= x-m(x)- f{x), (3.106)
gdzie M(-) jest n x n - wymiarową macierzą funkcyjną o elementach Mj/-) będących funkcjami z R" w R, odnośnie do której zakłada się, że jest nieosobliwa dla punktów x będących punktami stałymi odwzorowania F(-), to znaczy
detM(jc)^0 , dla x s S*F . (3.107)
Przedstawienie równania (3.77) w postaci równoważnej (3.105) przy założeniu zachowania równości