•W chorobach tkanki łącznej przyspieszenie OB jest bardzo częste.
•Na wynik badania ma wpływ wiele czynników technicznych.
—Niedokładne wymieszanie krwi z cytrynianem, zbyt długie przechowywanie pobranej krwi, niewłaściwa temperatura otoczenia mogą stać się przyczyną błędu.
•Wartości prawidłowe OB:
—u mężczyzn do 8 mm po jednej godzinie,
—u kobiet - do 10 mm
•Częstym objawem w przebiegu chorób jest niedokrwistość, przeważnie normobarwliwa lub niedobarwliwa, wyjątkowo megaloblastyczna.
•Liczba krwinek białych w stanach zapalnych często zwiększa się (leukocytoza).
Zmniejszenie liczby krwinek białych poniżej 4000 w mm3 towarzyszy chorobom tkanki łącznej związanych z produkcją przeciwciał przeciwkrwinkowych (toczeń rumieniowaty układowy, zespól Feltyego), może być także wynikiem stosowania różnych leków.
Liczba płytek krwi w niektórych stanach chorobowych jest zwiększona -reumatoidalne zapalenie stawów, guzkowe zapalenie tętnic, czasami dochodzi do jej obniżenia (toczeń układowy, toksyczne działanie leków).
Rozdział elektroforetyczny surowicy w stanach zapalnych ostrych wykazuje zwiększenie zawartości globulin a, i a2l który jest proporcjonalny do stopnia aktywności zapalenia.
W zapaleniach przewlekłych stwierdza się wzrost immunoglobin. częsty jest również spadek stężenia albumin. Ilościowej oceny poszczególnych klas immunoglobulin dokonuje się metodą immunodyfuzji radialnej w żelu agarowym.
Białko monoklonalne - immunoglobulina jednej klasy i jednego typu - wykrywa się często u chorych na reumatoidalne zapalenie stawów, w przebiegu zespołu Sjógrena.
•W surowicy osób zdrowych jest obecne w śladowych ilościach (poniżej 5 mg/l).
•Jego stężenie w przebiegu zapalenia lub procesu martwiczego szybko wzrasta, co wykorzystuje się we wczesnej diagnostyce chorób (poniżej 24 godzin).
•W zapaleniach przewlekłych CRP utrzymuje się na nieco podwyższonym poziomie i może gwałtownie wzrastać podczas dołączającego się zakażenia.
CRP wykrywa się metodą immunoelektroprecypitacji lub nefelometrii.
—Stężenie seromukoidu określa się na podstawie reakcji barwnej zawartej w nim trozyny z odczynnikiem Foli-Ciocalteau.
•Wartość prawidłowa wynosi: 0,8 - 1,4 g/l.
•Zawartość glikoprotein można oznaczać na podstawie badania seromukoidu, orozmukoidu i kwasu sialowego.
Kwas sialowy wchodzi w skład części cukrowej glikoprotein.