żowania. luki itp. powinien być możliwie bardzo różnorodny. Aby przedłużyć taśmę drogi bez nadmiernego wydłużania całego autotrenera, można zastosować pięć wałków prowadzących. Schemat takiego układu w widoku z boku przedstawiono na rys. 187. Taśma drogi 1 tworzy jednolity (zamknięty) obwód wraz z częścią dolną Ja. Od strony tylnej jest wbudowany wałek napędowy 2 oraz dolny wałek naprężający 3. Od strony przedniej są wbudowane trzy wałki 5 i 6.
Wałek 2 można napędzać poprzez przekładnię ślimakową 7 i silnik elektryczny 8. (Jest to podobna przekładnia ślimakowa, jaką zastosowano do napędu „mechanicznej żaby”).
Zależnie od możliwości materiałowych można autotrener znacznie uprościć. Zamiast stosowania silnika i instalacji elektrycznej, można wałek napędzać ręcznie. W tym przypadku oś jednego wałka jest przedłużona i wygięta w kształcie małej korby.
Jazda rowerem jest nic tylko wielką przyjemnością, ale i doskonalą zaprawą sportową. Jeżeli mróz i deszcz uniemożliwiają jazdę po boisku, można rowerem jeździć w pokoju lub na strychu. To ćwiczenie sportowe połączymy z przyjemnością kierowania modelu autotrenera.
W urządzeniu zastosujemy rower bez kół, lecz z kompletnym urządzeniem napędowym, łańcuchem, prze-rzutką itp. W opisanym modelu (rys. 188) zastosowano rower dla dorosłych, lecz może to być również rower młodzieżowy lub dziecinny.
Łańcuch rowerowy jest przełożony do przodu i napędza wałki „ruchomej drogi” (rys. 189).
Z tylnej piasty „pożyczamy" małe kółko zębate. Kółko takie można
ewentualnie kupić dodatkowo w sklepie rowerowym. Rama podstawy jest zbita z listewek drewnianych grubości około 20 mm i szerokości około 50 mm. Listwy pionowe J (rys. 190) tworzą prostokątną ramę z listwami poprzecznymi 2. W części środkowej, od strony wewnętrznej, jest przybita poprzeczka 3 zestawiona z dwóch listew. W części tylnej listwa 4 tworzy podparcie dwóch pionowych listew 5 i C. Rozstawienie
Rys. 188. Trener do jazdy rowerem w pokoju
151